Quam fæpe Hi raftris glebam fregere feracem!
Sæpe horum cecidit falfa refecta feges.
Quam læti egerunt ftridentia plauftra per agros,
Et ftimulis tardos increpuere boves!
Horum fylva vetus quam concidit ia bipenni,
Quaque ruit latè vi tremefecit humum !
Ne tamen Ambitio rifu male læta maligno
Sortemve, aut lufus, aut rude témnat opus!
Nec fronte excipiat ventofa Superbia torvâ
Pauperis annales, hiftoriafque breves.
Et generis jactatus honos, dominatio regum,
Quicquid opes, quicquid forma dedere boni,
Supremam fimul hanc expectant omnia noctem:
Scilicet ad lethum ducit honoris iter.
Nolite hos humiles culpæ infimulare, Superbi
Quod domini oftendant nulla trophæa decus,
Quà canit amiffum longo ordine turba patronum,
Clarofque ingeminant clauftra profunda fonos.
An vanis infcripta notis anguftior urna
Phidiacumve loquens nobile marmor opus,
An revocent animam fatali a fede fugacem?
Detque iterum vitâ poffe priore frui?
Poffit adulantum fermo penetrare fepulchrum ?
Evocet aut manes laus et inanis honor?
Forfan in hoc, olim divino femine prægnans
Ingenii, hoc aliquis cefpite dormit adhuc.
Neglecto hoc forfan jaceat fub cefpite, fceptra
Cujus tractârint imperiofa manus.
Vel quales ipfo forfan vel Apolline dignæ
Pulfârint docto pollice fila lyræ.
Doctrinæ horum oculis antiqua volumina prifca
Nunquam divitias explicuere fuas.
Horum autem ingenium torpefcere fecit egeftas
Afpera, et angufta fors inimica domi.
Multa fub oceano pellucida gemma latescit,
Et rudis ignotum fert et inane decus.
Plurima negle&os fragrans rofa pandit odores,
Ponit et occiduo pendula fole caput.
Emulus Hampdeni hic aliquis requiefcat agreftis"
Quem patriæ indignans exftimulavit amor;
Aufus hic exiguo eft ville oppugnare Tyranno,
Afferere et forti jura paterna manu.
Aut mutus forfan, fatoque inglorius, alter
Hâc vel Miltono par requiefcat humo.
Dormiat aut aliquis Cromuelli hic æmulus audax
Qui patriam poterit vel jugulâffe fuam,
Eloquio arrectum prompto mulcere fenatum,
Exilii immoto pectore ferre minas,
Divitias larga in patriam diffundere dextrâ,
Hiftoriam ex populi colligere ore fuam.
Illorum vetuit fors improba,-nec tamen arcto
Tantum ad virtutem limite claufit iter,
Verum etiam & vitia ulterius tranfire vetabat,
Nec dedit his magnum poffe patrare fcelus.
Hos vetuit temere per ftragem invadere regnum,
Excipere et furdâ fupplicis aure preces.
Sentire ingenuum nec dedidicere ruborem,
Confcia fuffufus quo notat ora pudor.
Luxuria hi nunquam fefe immerfere fuperbâ,
Nec mufæ his laudes proftituere fuas.
At placidè illorum, procul a certamine turbæ
Spectabant propriam fobria vota domum;
Quifque fibi vivens, et fponte inglorius exul,
Dum tacito elabens vita tenore fluit.
Hæc tamen a damno qui fervet tutius offa,
En tumulus fragilem præbet amicus opem!
Et vera agrefti eliciunt fufpiria corde
Inculta effigies, indocilefque modi.
Atque locum fupplent elegorum nomen et anni
Quæ forma infcribit ruftica Mufa rudi :
Multa etiam facri diffundit commata textus
Queis meditans difcat vulgus agrefte mori.
Heu, quis enim dubiâ hâc dulcique excedere vitâ Juffus, et æternas jam fubiturus aquas, Defcendit nigram ad noctem, cupidufque fupremo Non faltem occiduam refpicit ore diem?
Decedens alicui faltem mens fidit amico
In cujus blando pectore ponit opem,
Fletum aliquem expofcunt jam deficientia morte
Lumina, amicorum qui riget imbre genas.
Quin etiam ex tumulo, veteris non infcia flammæ,
Natura exclamat fida, memorque fui.
At tibi, qui tenui hoc deducis carmine fortem,
Et defunctorum ruftica fata gemis,
Huc olim intentus fi quis veftigia flectat
Et fuerit qualis fors tua forte roget.
Huic aliquis forfan fenior refpondeat ultro,
Cui niveis albent tempora fparfa comis,
Vidimus hunc quàm fæpe micantes roribus herbas
Verrentem rapido, mane rubente, gradu.
Ad rofeum folis properabat fæpius ortum,
Summaque tendebat per juga lætus iter.
Sæpe fub hâc fago, radices undique circum
Quæ variè antiquas implicat alta fuas,
Stratus humi meditans medio procumberet æftu,
Luftraretque inhians flebile murmur aquæ.
|