Sæpius hac fylvam propter, viridefque receffus Urgeret meditans plurima, lentus iter, Intentam hic multâ oblectaret imagine mentem, Mufarumque frequens follicitaret opem, Jam veluti demens, tacitis errârit in agris, Aut cujus ftimulat corda repulfus amor.
Mane aderat nuper, tamen hunc nec viderat arbos, Nec juga, nec faliens fons, tacitumve nemus ; Altera lux oritur ; nec apertâ hic valle videtur, Nec tamen ad fagum, nec prope fontis aquam.
Tertia fucceffit-lentoque exangue cadaver Ecce fepulcrali eft pompa fecuta gradu. Tu lege, (namque potes) cælatum in marmore carmen, Quod juxta has vepres exhibet ifte lapis.
UI nunquam favit fama aut fortuna fecunda, Congefto hoc juvenem cefpite fervat humus,
Huic tamen arrifit jucunda Scientia vultu, Selegitque, habitans pectora, Cura fibi.
Largus opum fuit, et fincero pectore fretus, Accepit pretium par, tribuente Deo. Indolait miferans inopi, lacrymafque profudit. Scilicet id, miferis quod daret, omne fuit. A cœlo interea fidum acquifivit amicum, Scilicet id, cuperet quod magis, omne fuit.
Ne merita ulterius defuncti exquirere pergas, Nec vitia ex facrâ fede referre petas. Utraque ibi trepidâ pariter fpe condita reftant, In gremio Patris fcilicet atque Dei.
S quoque per tumulos, et amica Silentia dulcis, Raptat Amor Tecum liceat, Divine Poeta, Ire fimul, tacitâque lyram pulfare fub umbrâ.
Non tua fecuros faftidit Mufa Penates, Non humiles habitare cafas, et fordida Rura; Quamvis radere iter liquidum fuper ardua Cali Carula, Pindaricâ non expallefceret Alâ. Quod fi Te Latia numeros audire Camœnæ Non piget, et noftro vacat indulgere labori; Fortè erit, ut vitreas recubans Anienis ad undas, Te doceat refonare nemus, Te flumina, Paftor, Et tua cærulea difcet Tiberinus in undâ Carmina, cùm tumulos præterlabetur agreftes.
« ForrigeFortsett » |