Fornaldar sögur Nordrlanda: bd. Saga af Hrólfi konúngi Kraka ok köppum hans. Völsúnga saga. Saga af Ragnari konúngi lodbrók ok sonum hans. Krákumál. Söguþáttr af Norna-Gesti. Þáttr af Ragnars sonum. Sögubrut af nokkrum fornkonúngum í Dana ok Svía veldi. Sörl a þáttr. Hervarar saga ok Heidreks konúngsPrentadar í Enni Poppsku prentsmidju, 1829 |
Andre udgaver - Se alle
Almindelige termer og sætninger
Adels Aðels konúngr aldrí aptr áðr Ángantýr átti bað biðr BINDI bróður Brynhildr bræðr burt Böðvar Danmörk dóttur drottníng eitt engi eptir þat faðir fèll ferr FORNALDAR fyri fær föður gánga gekk gengr Gestr Guðrún gull hana hefir Heiðrekr konúngr heim heldr Helgi konúngr henni hèr Hervör hèt hinn Hrólfr konúngr hvat hverr Högna Ívar járnsíða kappar kemr Konúngr mælti kvað kveðst land láta lèt lið liði lætr maðr mann manna mèr mikill mikit miklu minn mjök mælti mönnum niðr orð Óðinn pèr Ragnar Randalín ráð ráða rèð Reginn ríki sagt segir segja sèr sér Siggeir Sigmundr Signý Sigurðr sinn sinni sína síns sínum sjá skyldi spyrr stóð svâ sverð Svíþjóð svå synir tekr tók úngr varð vèr verðr verit vildi vilja væri yðr Yrsa þann þat þángat þegar þeir þèr þessa þessu þér þik þó þótt þótti því þvíat öllum
Populære passager
Side 185 - Sigurðr tók því vel, ok við þann drykk mundi bann ekki til Brynhildar; hann dvaldist þar um hríð. Ok eitt sinn gékk Grímhildr fyrir Gjúka konung ok lagði hendr um háls honum ok mælti: „Hér er nú kominn enn mesti kappi, er finnast man í veröldu, væri at honum 10 mikit traust: gipt honum dóttur þína með mikln fé ok slíko ríki, sem hann vill, ok mætti hann hér yndi nema!
Side 179 - Eigi er þat skipat, at vit búim saman; ek em skjaldmær, ok á ek með herkonungum hjálm, ok þeim man ek at liði verða, ok ekki er mér leitt at berjast.
Side 233 - Ver eigi reiðr, karl minn, sagði hun, fyrir því at þat kann at vera, at þú mættir nú skamma stund vinna til þess, at vit værim sæl alla ævi.
Side 208 - Guðrúnu son sinn ok mann, kvað þeim þat skylt. Gunnarr segir, kvezt vilja gefa henni gull ok bœta henni svá harma sína; senda eptir vinum sínum ok búa hesta sína, hjálma...
Side 124 - Völsungr konungr letti hann eða synir hans, allra helzt er hann sá, at hann vildi ekki annat, enn fara frá veizlunni. Nú mælti Signý við feðr sinn: Eigi vilda ek á brott fara með Siggeiri, ok eigi gerir hugr minn hlæja við honum, ok veit ek af framvísi minni ok ~af "kynfylgju várri, at af þessu ráði stendr oss mikill ófagnaðr, ef eigi er skjótt brugðit þessum ráðahag.
Side 117 - Þat er nú at segja eitthvert sinn, at Sigi ferr at dýraveiði, ok með honum þrællinn, ok veiða dýr um daginn alt til aftans.
Side 241 - Ragnar hafði |>ar eina ndtt verit, vaknar hann snemma urn morgininn, rís upp ok tekr pessi en sömu vopnföt, . er áðr var frásagt, ok ferr í, ok tekr spjót mikit í hönd sér, ok gengr af skipunum einn-saman ok...
Side 342 - J>ar var kristni vel haldin, ok far jbótti mér at öllu bezt. Konúngr mælti: mörg tídendi muntu segja kunna, ef vér viljum spyrja. Konúngr fréttir nú margs Gest ; en Gestr...
Side 153 - ... gerði ek nokkut nýtt. Otr bróðir minn hafði aðra iðn ok náttúru; hann var veiðimaðr mikill ok um fram aðra menn, ok var í otrs líki um daga, ok var jafnan...
Side 181 - Konan svarar: Sá er þú fær, man vera vel mentr, ok muntu unna honum mikit. Guðrún svarar: Þat angrar mik, at ek veit eigi, hverr hann er, ok skulum vér hitta Brynhildi; hun mun vita.