Astronomus olim (ut fama) dum maculas diu, Quas Luna habet, tuetur, in foveam cadit, Totúsque cænum Cynthiæ ignoscit notis. Ecclesia est mihi Luna; perge in Fabulâ.

DE MUSICA SACRA.

CUR efficaci, Deucalion, manu,
Post restitutos fluctibus obices,
Mutas in humanam figuram

Saxa supervacuásque cautes ?
Quin redde formas, O bone, pristinas,
Et nos reducas ad lapides avos:
Nam saxa mirantur canentes,
Saxa lyras, citharásque callent.

Rupes tenaces, et silices ferunt
Potentiori carmine percitas

Saltus per incultos, lacúsque
Orphea mellifluum secutas.

Et saxa diris hispida montibus
Amphionis testitudine nobili

Percussa dum currunt ad urbem,
Mænia contribuêre Thebis.

Tantùm repertum est trux hominum

Qui templa sacris expoliant choris,
Non erubescentes vel ipsas
Duritiâ superare cautes.

O plena centum Musica Gratiis,
Præclariorum spirituum cibus,

genus,

Quò me vocas tandem, tuúmque
Ut celebrem decus insusurras?
Tu Diva miro pollice spiritum
Cano profani corporis exuens

Ter millies cælo reponis :

Astra rogant, Novus hic quis hospes?

Ardore Moses concitus entheo,

Mersis revertens lætus ab hostibus

Exuscitat plebem sacratos

Ad Dominum properare cantus.

Quid hocce? Psalmos audión'? O dapes! O succulenti balsama spiritus!

Ramenta cæli, guttulæque

Deciduæ melioris orbis

Quos David, ipsæ delicia Dei,
Ingens piorum gloria Principum,
Sionis excelsas ad arces

Cum citharis, lituisque miscet.

Miratur æquor finitimum sonos,
Et ipse Jordan sistit aquas stupens;
Præ quo Tibris vultum recondit,
Eridanúsque pudore fusus.

Tun' obdis aures, grex nove, barbaras,
Et nullus audis? Cantibus obstrepens,
Ut, quò fatiges verberésque

Pulpita, plus spatii lucreris ?

At cui videri prodigium potest
Mentes, quietis tympana publicæ,
Discordiis plenas sonoris

Harmoniam tolerare nullam!

DE EADEM.

CANTUS sacros, profane, mugitus vocas? Mugire multò mavelim quàm rudere.

DE RITUUM USU.

CUм primùm ratibus suis
Nostram Cæsar ad insulam
Olim appelleret, intuens
Omnes indigenas loci
Viventes sine vestibus,
O victoria, clamitat,
Certa, ac perfacilis mihi!

Non alio Cathari modo
Dum sponsam Domini piis
Orbam ritibus expetunt,

Atque ad barbariem patrum
Vellent omnia regredi,

Illam tegminis insciam

Prorsus Dæmoni, et hostibus
Exponunt superabilem.

Atqui vos secus, O boni,
Sentire ac sapere addecet,
Si vestros animos regant
Scripturæ canones sacræ :

Námque hæc, jure, cuipiam
Vestem non adimi suam,
Sed nudis et egentibus
Non suam tribui jubet.

DE ANNULO CONJUGALI.

SED nec conjugii signum, Melvine, probabis?
Nec vel tantillum pignus habebit amor?
Nulla tibi si signa placent, è nubibus arcum
Eripe cælesti qui moderatur aquæ.

Illa quidem à nostro non multùm abludit imago,
Annulus et plenus tempore forsan erit.
Sin nebulis parcas, et nostro parcito signo,
Cui non absimilis sensus inesse solet.
Scilicet, ut quos ante suas cum conjuge tedas
Merserat in lustris perniciosa Venus,
Annulus hos revocet, sistátque libidinis undas
Legitimi signum connubiale tori.

DE MUNDIS ET MUNDANIS.

Ex prælio undæ ignísque (si Physicis fides)
Tranquillus aer nascitur:

Sic ex profano Cosmico et Catharo potest
Christianus extundi bonus.

DE ORATIONE DOMINICA.

QUAM Christus immortalis innocuo gregi
Voce suâ dederat,

Quis crederet mortalibus

Orationem rejici septemplicem,

Quæ miseris clypeo

Ajacis est præstantior?

Hæc verba, superos advolaturus thronos
Christus, ut auxilii

Nos haud inanes linqueret,

(Cùm dignius nil posset aut melius dare) Pignora chara sui

Fruenda nobis tradidit.

Quis sic amicum excipiet, ut Cathari Deum, Qui renovare sacri

Audent amoris Symbolum ?

Tu verò quisquis es, cave, nè dum neges
Improbe verba Dei,

Te deneget VERBUM Deus.

IN CATHARUM QUENDAM.

CUM templis effare, madent sudaria, mappæ, Trux caper alarum, suppara, læna, sagum. Quin populo, clemens, aliquid largire caloris : Nunc sudas solus; cætera turba riget.