DE LUPA LUSTRI VATICANI.
CALUMNIARUM nec pudor quis nec modus
Nec Vaticanæ desines unquam Lupa?
Metus inanes! Nos pari prætervehi
Illam Charybdim cautione novimus
Vestramque Scyllam, æquis parati spiculis
Britannicam in Vulpem, inque Romanam Lupam.
Dicti fidem firmabimus Anagrammate.
ROMA DABIT ORAM, MARO, RAMO, ARMO, MORA,
ET AMOR.
ROMA, tuum nomen quam non pertransiit Oram,
Cùm Latium ferrent sæcula prisca jugum ?
Non deerat vel fama tibi, vel carmina famæ,
Unde Maro laudes duxit ad astra tuas.
At nunc exsucco similis tua gloria Ramo
A veteri trunco et nobilitate cadit.
Laus antiqua et honor perierunt, te velut Armo
Jam deturbârunt tempora longa suo.
Quin tibi jam desperata Mora nulla medetur;
Quâ Fabio quondam sub duce nata salus.
Hinc te olim Gentes miratæ odêre vicissim ;
Et cum sublatâ laude recedit Amor.
DE IMPOSITIONE MANUUM.
NEC dextra te fugit almi Amoris emblema?
Atqui manus imponere integras præstat,
Quàm (more vestro) imponere inscio vulgo.
Quanto Impositio melior est Imposturâ !
SUPPLICUM MINISTRORUM RAPTUS.
AMBITIO Cathari quínque constat Actibus.
Primò, unus aut alter parum ritus placet.
Jam repit impietas volatura illico.
II. Mox displicent omnes. Ubi hoc permanserit
III. Paulò, secretis mussitans in angulis
Quærit recessus. Incalescit fabula,
IV. Erumpit inde, et continere nescius
V. Sylvas pererrat. Fibulis dein omnibus
Præ spiritu ruptis, quò eas resarciat
Amstellodamum corripit se.
DE AUCTORUM ENUMERATIONE.
Quo magis invidiam nobis, et crimina confles, Pertrahis in partes nomina magna tuas ; Martyra, Calvinum, Bezam, doctúmque Bucerum, Qui tamen in nostros fortiter ire negant.
Whitaker, erranti quem præfers carmine, miles
Assiduus nostræ papilionis erat.
Nos quóque possemus longas conscribere turmas,
Si numero starent prælia, non animis.
Primus adest nobis, Pharisæis omnibus hostis,
Christus Apostolici cinctus amore gregis.
Tu geminas belli portas, O Petre, repandis,
Dum gladium stringens Paulus ad arma vocat.
Indè Patres pergunt quadrati, et tota Vetustas.
Nempe Novatores quis Veteranus amat?
Jam Constantinus multo se milite miscet;
Invisámque tuis erigit hasta Crucem.
Hipponensis adest properans, et torquet in hostes
Lampada, quâ studiis invigilare solet.
Téque Deum alternis cantans Ambrosius iram,
Immemor antiqui mellis, eundo coquit.
Hæc etiam ad pugnam præsens, quâ vivimus, ætas
Innumeram nostris partibus addit opem.
Quos inter plenusque Deo, genióque Jacobus
Defendit veram mente manúque fidem.
Interea ad sacrum stimulat sacra Musica bellum,
Qua sine vos miseri lentiùs itis
Militat et nobis, quem vos contemnitis, Ordo,
Ordine discerni maxima bella solent.
O vos invalidos! Audi quem talibus armis
Eventum Naso vidit et admonuit ;
Una dies Catharos ad bellum miserat omnes:
Ad bellum missos perdidit una dies.
CLAUDIS avaritiâ Satyram; statuísque sacrorum
Esse recidendas, Eace noster, opes.
Cætera condonabo tibi, scombrísque remittam:
Sacrilegum carmen, censeo, flamma voret.
AD SCOTIAM, PROTREPTICON AD PACEM.
SCOTIA, quæ frigente jaces porrecta sub Arcto,
Cur adeo immodicâ religione cales ?
Anne tuas flammas ipsa Antiperistasis auget,
Ut nive torpentes incaluêre manus?
Aut ut pruna gelu summo mordaciùs urit,
Sic acuunt zelum frigora tanta tuum?
Quin nocuas extingue faces, precor: unda propin-
Et tibi vicinas porrigit æquor aquas; [qua est,
Aut potiùs Christi sanguis demissus ab alto,
Vicinúsque magis nobiliórque fluit :
Nè, si flamma novis adolescat mota flabellis,
Ante diem vestro mundus ab igne ruat.
INNOCUÆ mentes, quibus inter flumina mundi
Ducitur illimi candida vita fide,
Absit ut ingenuum pungant mea verba pudorem ;
Perstringunt vestros carmina sola duces.
O utinam aut illorum oculi (quod comprecor unum) Vobis, aut illis pectora vestra forent.
ATQUI te precor unicè per ipsam,
Quæ scripsit numeros, manum; per omnes
Musarum calices, per et beatos
Sarcasmos quibus artifex triumphas;
Quin per Presbyteros tuos; per urbem
Quam curto nequeo referre versu ;
Per charas tibi, nobilésque dextras,
Quas subscriptio neutiquam inquinavit ;
Per quicquid tibi suaviter probatur;
Nè me carminibus nimis dicacem,
Aut sævum reputes. Amica nostra est
Atque edentula Musa, nec veneno
Splenis perlita contumeliosi.
Nam si te cuperem secare versu,
Totámque evomerem potenter iram
Quam aut Ecclesia despicata vobis,
Aut læsæ mihi suggerunt Athenæ,
(Et quem non stimularet hæc simultas ?)
Jam te funditus igneis Camoenis,
Et Musa crepitante subruissem :
Omnis linea sepiam recusans
Plumbo ducta fuisset æstuanti,
Centum stigmatibus tuos inurens
|