Profanos fremitus bonásque sannas:
Plus charta hæc mea delibuta dictis
Hæsisset tibi, quàm suprema vestis
Olim accreverit Herculi furenti:
Quin hoc carmine lexicon probrorum
Extruxissem, ubi, cum moneret usus,
Haurirent tibi tota plaustra Musæ.

Nunc hæc omnia sustuli, tonantes
Affectus sociis tuis remittens.
Non te carmine turbidum vocavi,
Non deridiculumve, sive ineptum,
Non striges, magiámve, vel rotatus,
Non fastus tibi turgidos repono ;
Errores, maculas, superbiámque,
Labes, somniáque, ambitúsque diros,
Tinnitus Berecynthios omittens
Nil horum regero tibi merenti.

Quin te laudibus orno: quippe dico,
Cæsar sobrius ad rei Latinæ
Unus dicitur advenire cladem:
Et tu solus ad Angliæ procellas
(Cum plerumque tuâ sodalitate
Nil sit crassius, impolitiúsve)
Accedis benè doctus, et poëta.

AD EUNDEM.

INCIPIS irridens; stomachans in carmine pergis Desinis exclamans: Tota figura, vale.

AD SEREN. REGEM.

ECCE pererratas, regum doctissime, nugas,
Quas gens inconsulta, suis vexata procellis,
Libandas nobis, absorbendásque propinat!
O cæcos animi fratres! quis vestra fatigat
Corda furor, spissáque afflat caligine sensus?
Cernite, quàm formosa suas Ecclesia pennas
Explicat, et radiis ipsum pertingit Olympum !
Vicini populi passim mirantur, et æquos
Mentibus attonitis cupiunt addiscere ritus:
Angelicæ turmæ nostris se cætibus addunt:
Ipse etiam Christus cœlo speculatus ab alto
Intuitúque uno stringens habitacula mundi,
Sola mihi plenos, ait, exhibet Anglia cultus.
Scilicet has olim divisas æquore terras
Seposuit Divina sibi, cùm conderet orbem,
Progenies gemmámque suâ quasi pyxide clausit.
O qui Defensor Fidei meritissimus audis,
Responde æternùm titulo; quóque ordine felix
Cœpisti, pergas simili res texere filo.
Obrue ferventes, ruptis conatibus, hostes :
Quásque habet aut patulas, aut cæco tramite, moles
Hæresis, evertas. Quid enim te fallere possit?
Tu venas, laticésque omnes quos sacra recludit
Pagina, gustâsti, multóque interprete gaudes:
Tu Synodósque, Patresque, et quod dedit alta

vetustas

Haud per te moritura, Scholámque introspicis

omnem.

Nec transire licet quo mentis acumine findis
Viscera naturæ, commistúsque omnibus astris
Ante tuum tempus cœlum gratissimus ambis.
Hac ope munitus securior excipis undas,
Quas Latii, Catharíque movent, atque inter utrasque
Pastor agis proprios, medio tutissimus, agnos.
Perge, decus Regum; sic, Augustissime, plures
Sint tibi vel stellis laudes, et laudibus anni:
Sic pulsare tuas, exclusis luctibus, ausint
Gaudia sola fores: sic quicquid somnia mentis
Intus agunt, habeat certum meditatio finem ;
Sic positis nugis, quibus irretita libido
Innumeros mergit vitiatâ mente poëtas,
Sola Jacobæum decantent carmina nomen.

AD DEUM.

QUEM tu, summe Deus, semel
Scribentem placido rore beaveris,
Illum non labor irritus

Exercet miserum; non dolor unguium
Morsus increpat anxios;

Non mæret calamus; non queritur caput:

Sed fœcunda poësews

Vis, et vena sacris regnat in artubus

Qualis nescius aggerum

Exundat fluvio Nilus amabili.

O dulcissime spiritus,

Sanctos qui gemitus mentibus inseris

A Te Turture defluos,

Quòd scribo, et placeo, si placeo, tuum est.

INVENTA BELLICA,

E MSTO. AUTOG.

OH Mortis longæva fames, venterque perennis!
Quem non Emathius torrens, non sanguine pinguis
Daunia, non satiat bis ter millesima cædis
Progenies, mundique ætas abdomine tanto
Ingluvieque minor. Quercus habitare feruntur
Prisci, crescentesque una cum prole cavernas ;
Hinc tamen excludi mors noluit, ipsaque vitam
Glans dedit, et truncus tectum, et ramalia mortem.
Confluere interea passim ad Floralia pubes
Cœperat, agricolis mentemque et aratra solutis.
Compita fervescunt pedibus, clamoribus æther.
Hîc ubi discumbunt per gramina, salsior unus
Omnia suspendit naso, sociosque lacessit:
Non fert Ucalegon, atque amentata retorquet
Dicta ferox, hærent lateri convitia fixo.
Scinditur in partes vulgus ceu compita, telum
Ira facit, mundusque ipse est apotheca furoris,
Liber alit rixas, potantibus omnia bina

Sunt præter vitam: saxis hic sternitur, alter
Ambustis sudibus, pars vitam in pocula fundunt,
Bacchantur Lapithæ, furit inconstantia vini,
Sanguine quem dederat spolians: primordia belli.
Hæc fuerant, sic Tisiphone virguncula lusit.