tis: quae fata deum rex nutu partitur suo; quem nollem ego istis fallaciis esse inmixtum. Eius fraudis insolentiam inlusit ac castigauit Ritschelius in Mus. philol. IX. p. 469. Tantum est additamentorum:, itaque emitto nunc librum, ut tandem publice luculentam ac prorsus singularem, qua in hoc opere frui licuit, praestantissimorum uirorum liberalitatem cum gratissimi animi significatione dilaudem. Et illis igitur et his praesertim uiris, quibus hanc editionem amoris ac pietatis testimonium exstare uolui, si non inprobari operam meam comperiam, uberem laboris fructum rettulisse mihi uidebor. Dabam Bonnae mense Februario CIDIOCCCLIIII. INDEX LIBRORVM de ling. Lat. VARRONIS: Florentinus saec. XI ab Henr. Keilio denuo conlatus CICERONIS: Rhet. ad Herenn. Cf. Halmii Anal. Tull. fasc. I. Monachii 1852 et Baiteri Var. Lect. Turici 1844. 45 de inuentione : de oratore: Cf. Baiteri Var. Lect. Turici 1845 Erlangensis partim saec. X, partim saec. XV exaratus. Cf. Halmii de codicibus Ciceronis pro Murena: pro Balbo: Halm. 1. 1. p. 12 n. 55 Salisburgensis nunc cod. Lat. Monac. 15734 saec. XV. Cf. Halm. 1. 1. p. 5 n. 18 Helmstadiensis saec. XV. Cf. Halm. 1. 1. p. 19 Lagomarsiniorum lectiones selectae. Cf. Halm. 1. 1. p. 19 ed. Veneta a. 1472 Parisiensis, quem fontem esse ceterorum quaest. Academ. Vindobonensis saec. X. Cf. Halm. 1. 1. p. VII sq. Erlangensis saec. XV. Cf. Halm. 1. 1. p. 2. n. 8 Gudianus saec. XIV. Cf. Halm. 1. 1. p. 7 n. 25 de finibus b. et m. Palatinus n. 1513 saec. XI. Cf. Halm. 1. 1. p. 16 n. 74 Palatinus n. 1525 saec. XV. Cf. Halm. 1. 1. Tuscul. disp. p. 17 n. 77 Gudianus saec. IX uel X. Cf. Halm. 1. 1. p. 7 n. 28 *) Recensui in hoc indice eos tantum modo codices, quorum siue nunc primum siue denuo accuratius factae conlationes nondum in publicam lucem prodierunt. de nat. deorum: Vindobonensis saec. X. Cf. Halm. 1. 1. p. VII sq. de diuinatione: Cato maior: de officis: Erlangensis saec. XV. Cf. Halm. 1. 1. p. 2 n. 8 Palatinus n. 1519 perantiquus. p. 17 n. 76 1. 1. p. 7. n. 25 Cf. Halm. 1. 1. Vindobonensis saec. X. Cf. Halm. 1. 1. VII sq. p. Erlangensis saec. XV. Cf. Halm. 1. 1. p. 2 n. 8 N. A. I-VII: Vaticanus Parisiensis Rottendorfianus N. A. VIII—XX: Regius Parisiensis Cf. Halm. l. l. p. 1 n. 1 Lugdunensis, Vossianus maior Gronouii PRISCIANI: Regius Parisiensis Halberstadiensis Lugdunensis Gruterianus Sangallensis Bernensis Bambergensis (uid. Add.) APPVLEI: Laurentianus saec. XI, quem in metam. reli cuorum omnium fontem esse H. Keilius adfirmat ENNIVS. INDEX LIBRORVM DIOMEDIS: Parisiensis a saec. IX Parisiensis b saec. IX CHARISII: XVII Neapolitanus saec. VIII uel VII ab H. Keilio denuo conlatus DONATI ARTIS: Parisiensis Sangerm. saec. IX MAXIMI VICTORINI: Parisiensis Regius n. 7559 saec. X CASSIODORI: Parisiensis Reg. n. 7495 saec. XIII NONII: Bambergensis OROSII: Sangallensis saec. IX Monacensis saec. X DONATI AD TERENTIVM: Pithoeanus uterque Parisiensis a cod. Danielis saec. XI Parisiensis b Reg. saec. XV Lugdunensis saec. XV Gandauiensis Romana 1472 Veneta Vind. Spir. s. a. Mediolanensis 1476 Taruisina 1477 SERVII AD VERGILIVM: Cassellanus ab H. Ilbergio inspectus b QVAESTIONES ENNIANAE CAPVT I Annales duodeuiginti libris compositos fuisse constat: cum olim fuerint, quibus quadragesimum ni mirum librum leuicula Festi (p. 257 M.) corruptela, quam pridem sustulit Vrsinus, probaret. Rem conficit et grammaticorum silentium, quorum nemo librum ultra duodeuigesimum citauit, et testimonium Diomedis (III p. 480 P. 442 G.): epos Latinum primus digne scripsit is qui res Romanorum decem et octo complexus est libris, qui et annales scribuntur, quod singulorum fere annorum actus contineant, sicut publici annales quos pontifices scribaeque conficiunt uel Romani, quod Romanorum res gestas declarant. Haud dubie Ennium, quem non dicit nomine, significauit. Sed quod poëtam singulorum fere annorum actus persecutum dicit, illud ne quem in errorem inducat animaduerti uelim non tam e carminis cognitione fluxisse, quam quo carminis indicem suo periculo explicare grammaticus temptaret. An inter maximos annales et Ennii poësim hoc tantum inter fuisse putas, quod iHi pedestri et satis arido stilo exarabantur, Ennius uersus et curatiorem orationem adhibuit? Nec id me ualde mouet, quod uestigia quaedam notati anni et temporis in his fragmentis super sunt (Ann. 167. 493 sq.). Immo Ennius communi tum temporis historiae significatione annales nominauit historici generis poësim et quae a primordiis urbis res Romanas repeteret. Per libros carmen ipse poëta distribuit: quam rem quidam a Vargunteio grammatico institutam adfirmant, bono teste ut sibi uidentur Suetonio usi, qui (de inl. gramm. c. 2) hactenus tamen, ait, imitati, ut carmina parum adhuc diuulgata. diligentius retractarent ac legendo commentandoque etiam ceteris nota fa |