TO A FRIEND IN DISTRESS.

I WISH thy lot, now bad, still worse, my friend; For when at worst, they say, things always mend.

WHEN little more than boy in age,
I deem'd myself almost a sage:
But now seem worthier to be styled,
For ignorance, almost a child.

RETALIATION.

THE works of ancient bards divine,
Aulus, thou scorn'st to read;

And should posterity read thine,
It would be strange indeed!

SUNSET AND SUNRISE.

CONTEMPLATE, when the sun declines,
Thy death with deep reflection!
And when again he rising shines,
Thy day of resurrection!

TRANSLATIONS FROM THE FABLES OF GAY.

LEPUS MULTIS AMICUS.

Lusus amicitia est, uni nisi dedita, ceu fit,
Simplice ni nexus fœdere, lusus amor.
Incerto genitore puer, non sæpe paternæ

Tutamen novit, deliciasque domûs:
Quique sibi fidos fore multos sperat, amicus,
Mirum est huic misero si ferat ullus opem.
Comis erat, mitisque, et nolle et velle paratus
Cum quovis, Gaii more modoque, Lepus.
Ille, quot in sylvis et quot spatiantur in agris
Quadrupedes, nôrat conciliare sibi;

Et quisque innocuo, invitoque lacessere quenquam
Libra tenus saltem fidus amicus erat.
Ortum sub lucis dum pressa cubilia linquit,
Rorantes herbas, pabula sueta, petens,
Venatorum audit clangores ponè sequentem,
Fulmineumque sonum territus erro fugit.
Corda pavor pulsat, sursum sedet, erigit aures,
Respicit, et sentit jam prope adesse necem.
Utque canes fallat latè circumvagus, illuc,
Unde abiit, mirâ calliditate redit;
Viribus at fractis tandem se projicit ultro
In mediâ miserum semianimemque viâ.

Vix ibi stratus, equi sonitum pedis audit, et, oh spe
Quam lætâ adventu cor agitatur equi!
Dorsum (inquit) mihi, chare, tuum concede, tuoque
Auxilio nares fallere, vimque canum.

Me meus, ut nosti, pes prodit-fidus amicus

Fert quodcunque lubens, nec grave sentit, onus. Belle miselle lepuscule, (equus respondet) amara Omnia quæ tibi sunt, sunt et amara mihi. Verum age-sume animos-multi, me pone, boAdveniunt, quorum sis citò salvus ope. Proximus armenti dominus bos solicitatus Auxilium his verbis se dare posse negat.

[nique

Quando quadrupedum, quot vivunt, nullus amiMe nescire potest usque fuisse tibi, [cum Libertate æquus, quam cedita micus amico,

Utar, et absque metu ne tibi displiceam; [vum Hinc me mandat amor. Juxta istum messis acerMe mea, præ cunctis chara, juvenca manet ; Et quis non ultro quæcunque negotia linquit, Pareat ut dominæ, cum vocat ipse suæ? Neu me crudelem dicas-discedo-sed hircus, Cujus ope effugias integer, hircus adest. Febrem (ait hircus) habes. Heu, sicca ut lumina

Utque caput, collo deficiente, jacet! [languent! Hirsutum mihi tergum; et for san læserit ægrum,

Vellere eris melius fultus, ovisque venit.
Me mihi fecit onus natura, ovis inquit, anhelans
Sustineo lanæ pondera tanta meæ ;

Me nec velocem nec fortem jacto, solentque
Nos etiam sævi dilacerare canes.

Ultimus accedit vitulus, suscepero tantam,
Ut periturum alias ocyus eripiat.

Remne ego, respondet vitulus, vitulumque preca-
Non depulsus adhuc ubere, natus heri?

[tur,

Te, quem maturi canibus validique relinquunt,
Incolumem potero reddere parvus ego?
Præterea tollens quem illi aversantur, amicis
Forte parum videar consuluisse meis.

Ignoscas oro.

Fidissima dissociantur

Corda, et tale tibi sat liquet esse meum.

Ecce autem ad calces canis est! te quanta perTristitia est nobis ingruitura!-Vale! [empto

AVARUS ET PLUTUS.

ICTA fenestra Euri flatu stridebat, avarus

Ex somno trepidus surgit, opumque memor. Lata silenter humi ponit vestigia, quemque

Respicit ad sonitum respiciensque tremit; Angustissima quæque foramina lampade visit,

Ad vectes, obices, fertque refertque manum. Dein reserat crebris junctam compagibus arcam Exultansque omnes conspicit intus opes.

Sed tandem furiis ultricibus actus ob artes
Queis sua res tenuis creverat in cumulum.
Contortis manibus nunc stat, nunc pectora pulsans
Aurum execratur, perniciemque vocat;
O mihi, ait, misero mens quam tranquilla fuisset,
Hoc celasset adhuc si modo terra malum!
Nunc autem virtus ipsa est venalis ; et aurum
Quid contra vitii tormina sæva valet?

O inimicum aurum! O homini infestissima pesti;
Cui datur illecebras vincere posse tuas ?
Aurum homines suasit contemnere quicquid ho-
Et præter nomen nil retinere boni. [nestum est,
Aurum cuncta mali per terras semina sparsit;
Aurum nocturnis furibus arma dedit.

Bella docet fortes, timidosque ad pessima ducit, Fœdifragas artes, multiplicesque dolos,

Nec vitii quicquam est, quod non inveneris ortum Ex malesuadâ auri sacrilegâque fame.

Dixit, et ingemuit; Plutusque suum sibi numen Ante oculos, ira fervidus, ipse stetit,

Arcam clausit avarus, et ora horrentia rugis Ostendens; tremulum sic Deus increpuit. Questibus his raucis mihi cur, stulte, obstrepis Ista tui similis tristia quisque canit. Commaculavi egone humanum genus, improbe? Culpa,

[aures?

Dum rapis, et captas omnia, culpa tua est.
Mene execrandum censes, quia tam pretiosa
Criminibus fiunt perniciosa tuis?

Virtutis specie, pulchro ceu pallio amictus
Quisque catus nebulo sordida facta tegit.
Atque suis manibus commissa potentia, durum
Et dirum subito vergit ad imperium.
Hinc, nimium dum latro aurum detrudit in arcam,
Idem aurum latet in pectore pestis edax.
Nutrit avaritiam et fastum, suspendere adunco
Suadet naso inopes, et vitium omne docet.
Auri et larga probo si copia contigit, instar
Roris dilapsi ex æthere cuncta beat :

[orbos,

Tum, quasi numen inesset, alit, fovet, reducat
Et viduas lacrymis ora rigare vetat
Quo sua crimina jure auro derivet avarus,
Aurum animæ pretium qui cupit atque capit?

Lege pari gladium incuset sicarius atrox

Caso homine, et ferrum judicet esse reum.

PAPILIO ET LIMAX.

QUI subito ex imis rerum in fastigia surgit,
Nativas sordes, quicquid agatur, olet.