NOSTRÆ, EPIGRAMMATA
APOLOGETICA
I. AUGUSTISSIMO POTENTISSIMOQUE
MONARCHE JACOBO, D. G., MAGNÆ BRITANNIÆ, FRANCIE, ET HIBERNIÆ REGI, FIDEI DEFENSORI, ETC.
ECCE recedentis fœcundo in littore Nili
Sol generat populum luce fovente novum.
Antè tui, Cæsar, quàm fulserat aura favoris,
Nostræ etiam Musæ vile fuere lutum :
Nunc adeò per te vivunt, ut repere possint,
Síntque ausæ thalamum solis adire tui.
II. ILLUSTRIS CELSISSIMOQUE CAROLO.
WALLIE, ET JUVENTUTIS PRINCIPI.
QUAM chartam tibi porrigo recentem,
Humanæ decus atque apex juventæ,
Obtutu placido benignus affles,
Nam[que] aspectibus è tuis vel unus
Mordaces tineas, nigrásque blattas,
Quas livor mihi parturit, retundet,
Ceu, quas culta timet seges, pruinas
Nascentes radii fugant, vel acres
Tantùm dulcia leniunt catarrhos.
Sic ô te (juvenem, senémve) credat
Mors semper juvenem, senem Britanni.
III. REVERENDISSIMO IN CHRISTO PATRI, AC
DOMINO, EPISCOPO VINTONIENSI, ETC.
[LAVNCELOT ANDREWES.]
SANCTE Pater, cœli custos, quo doctius uno
Terra nihil, nec quo sanctius astra vident;
Cùm mea futilibus numeris se verba viderent
Claudi, penè tuas præteriêre fores.
Sed properè, dextréque reduxit euntia sensus,
Ista docens soli scripta quadrare tibi.
IV. AD REGEM EPIGRAMMATA DUO.
1. INSTITUTI EPIGRAMMATICI RATIO.
CUM millena tuam pulsare negotia mentem
Constet, et ex illa pendeat orbis ope;
Nè te productis videar lassare camœnis,
Pro solido, Cæsar, carmine frusta dabo.
Cùm tu contundens Catharos, vultúque librísque,
Grata mihi mensæ sunt analecta tuæ.
NON mea fert ætas, ut te, veterane, lacessam;
Non ut te superem res tamen ipsa feret.
Ætatis numerum supplebit causa minorem ;
Sic tu nunc juvenis factus, egóque senex.
Aspice, dum perstas, ut te tua deserat ætas ;
Et mea sint canis scripta referta tuis.
Ecce tamen quàm suavis ero! cùm, fine duelli,
Clauserit extremas pugna peracta vices,
Tum tibi, si placeat, fugientia tempora reddam;
Sufficiet votis ista juventa meis.
3. IN MONSTRUM VOCABULI ANTI-TAMICAMI-CATEGORIA.
O QUAM bellus homo es! lepido quàm nomine fingis Istas Anti-Tami-Cami-Categorias !
Sic Catharis nova sola placent; res, verba novantur:
Quæ sapiunt ævum, ceu cariosa jacent.
Quin liceat nobis aliquas procudere voces:
Non tibi fingendi sola taberna patet.
Cùm sacra perturbet vester furor omnia, scriptum
Hoc erit, Anti-furi-Puri-Categoria.
Pollubra vel cùm olim damnâris Regia in ara,
Est Anti-pelvi-Melvi-Categoria.
4. PARTITIO ANTI-TAMI-CAMI-CATEGORIE.
TRES video partes, quò re distinctiùs utar,
Anticategoriæ, Scoto-Britanne, tuæ:
Ritibus una sacris opponitur; altera sanctos
Prædicat auctores ;* tertia plena Deo est. Postremis ambabus idem sentimus uterque ; Ipse pios laudo; numen et ipse colo. Non nisi prima suas patiuntur prælia lites. O bene quòd dubium possideamus agrum!
CUR, ubi tot ludat numeris antiqua poesis,
Sola tibi Sappho, femináque una placet?
Cur tibi tam facilè non arrisêre poetæ
Heroum grandi carmina fulta pede ?
Cur non lugentes elegi? non acer Iambus?
Commotos animos rectiùs ista decent.
Scilicet hoc vobis proprium, qui puriùs itis,
Et populi spurcas creditis esse vias;
Vos ducibus missis, missis doctoribus, omnes
Femineum blanda fallitis arte genus:
Nunc etiam teneras quò versus gratior aures
Mulceat, imbelles complacuêre modi.
GORGONA cur diram, larvásque obtrudis inanes, Cùm propè sit nobis musa, Medusa procul? Si, quia felices olim dixêre poetæ
Pallada gorgoneam, sic tua verba placent. Vel potiùs liceat distinguere. Túque tuíque Sumite gorgoneam, nostráque Pallas erit.
7. DE PRÆSULUM FASTU.*
PRÆSULIBUS nostris fastus, Melvine, tumentes
Sæpius aspergis. Siste, pudore vacas.
An quod semotum populo laquearibus altis
Eminet, id tumidum protinus esse feres?
Ergò etiam solem dicas, ignave, superbum,
Qui tam sublimi conspicit orbe viam :
Ille tamen, quamvìs altus, tua crimina ridens
Assiduo vilem lumine cingit humum.
Sic laudandus erit nactus sublimia præsul,
Qui dulci miseros irradiabit ope.
8. DE GEMINA ACADEMIA.†
Quis hîc superbit, oro? túne, an præsules?
Quos dente nigro corripis?
Tu duplicem solus camœnarum thronum
Virtute percellis tuâ;
Et unus impar æstimatur viribus,
Utrumque sternis calcitro:
Omnésque stulti audimus, aut hypocritæ,
Te perspicaci, atque integro.
An rectiùs nos, si vices vertas, probi,
Te contumaci, et livido ?
Quisquis tuetur perspicillis Belgicis
Qua parte tractari solent,
Res ampliantur, sin per adversam videt,
Minora fiunt omnia:
Tu qui superbos cæteros existimas
|