[Now for the first time printed from Gray's autograph in the Stonehewer collection.-ED.]
Jussit, & humana qua parte locatus es in re
Disce.
PENDET Homo incertus gemini ad confinia mundi
Cui parti accedat dubius; consurgere stellis
An socius velit, an terris ingloria moles
Reptare, ac muto se cum grege credere campis :
Inseruisse choro divum hic se jactat, & audet
Telluremque vocare suam, fluctusque polumque,
Et quodcunque videt, proprios assumit in usus.
"Me propter jam vere expergefacta virescit
Natura in flores, herbisque illudit, amatque
Pingere telluris gremium, mihi vinea fœtu
Purpureo turget, dulcique rubescit honore;
Me rosa, me propter liquidos exhalat odores;
Luna mihi pallet, mihi Olympum Phoebus inaurat,
Sidera mi lucent, volvunturque æquora ponti."
Se secum insistit, tantumque hæc astra decores
Estimat esse suæ sedis, convexaque cœli
Ingentes scenas, vastique aulæa theatri.
At tibi per deserta fremit, tibi tigris acerbum
Succenset, nemorum fulmen, Gangeticus horror?
Te propter mare se tollit, surgitque tumultu?
Hic ubi rimavi, atque impallescere libris
Perstetit, anne valet qua vi connexa per ævum
Conspirent elementa sibi, serventque tenorem ;
Sufficiant scatebræ unde mari, fontesque perennes
Jugis aquæ fluviis, unde æther sidera pascat,
Pandere? nequaquam: secreta per avia mundi
Debile carpit iter, vix, et sub luce maligna
Pergit, et incertam tendit trepidare per umbram.
Fata obstant; metam Parcæ posuere sciendi,
Et dixere, veni huc, Doctrina, hic terminus esto.
Non super æthereas errare licentius auras
Humanum est, at scire hominem; breve limite votum
Exiguo claudat, nec se quæsiverit extra.
Errat, qui cupit oppositos transcendere fines,
Extenditque manus ripe ulterioris amore;
Illic gurges hiat late, illic sæva vorago
Et caligantes longis ambagibus umbræ.
Oceani fontes, et regna sonantia fluctu,
Machina stellantis cœli, terræque cavernæ
Nullis laxantur mortalibus, isque aperiret
Hæc qui arcana poli, magnumque recluderet æquor,
Frangeret æternos nexus, mundique catenam.
Plurimus (hic error, demensque libido lacessit)
In superos cœlumque ruit, sedesque relinquit,
Quas natura dedit proprias, jussitque tueri.
Humani sortem generis pars altera luget,
Invidet armento, et campi sibi vindicat herbam.
O quis me in pecorïs felicia transferet arva,
In loca pastorum deserta, atque otia dia?
Cur mihi non Lyncisve oculi, vel odora canum vis
Additur, aut gressus cursu glomerare potestas?
Aspice ubi, teneres dum texit aranea casses,
Funditur in telam, et late per stamina vivit?
Quid mihi non tactus eadem exquisita facultas,
Taurorumve tori solidi, pennæve volucrum
Pertæsos sortis doceant responsa silere
Si tanto valeas contendere acumine visûs,
Et graciles penetrare atomos; non æthera possis
Suspicere, aut lati spatium comprendere ponti.
Vis si adsit major naris; quam, vane, doleres
Extinctus fragranti aura, dulcique veneno !
Si tactus, tremat hoc corpus, solidoque dolore
Ardeat in membris, nervoque laboret in omni;
Sive auris, fragor exanimet, cum rumpitur igne
Fulmineo cœlum, totusque admurmurat æther:
Quam demum humanas, priscasque requirere dotes?
Attonitus nimium cuperes, nimiumque reverti
In solitam speciem, veterique senescere forma.
Nubila seu tentes, vetitumque per aëra surgas,
Sive rudes poscas sylvas, et lustra ferarum;
Falleris; in medio solium Sapientia fixit.
Desine sectari majora, minorave sorte,
Quam Deus, et rerum attribuit natura creatrix.
|