Page II. Dicæarchi Messenii de Sesostride rege fragmenta, in Scholiis ad Apollonium Rhodium (Argon. iv. 259-281.) reperta. Præmissa sunt scholia, quibus nomina multorum de rebus Ægyptiacis scriptorum continentur 676 III. Chæremon et Lysimachus de fuga Hebræorum ap. Josephum (c. Apion. i. 32. 34.). 682 IV. Syncelli regum Ægyptiacorum, qui dicitur laterculus (Chronogr. p. 91. seqq.) 685 C. EGYPTIACA VARIA. I. Strabonis locus de lacu Moridis et de labyrintho, in descriptione nomi Arsinoitis (lib. xvii. 1.) II. Plinii Secundi Ægyptiaca 1. De obeliscis, pyramidibus, labyrintho (H. N. 2. De nomis Ægypti (H. N. v. 9. § 49.) 3. De situ labyrinthi (ibid. § 61.) 691 693 p. 693 III. Clementis Alexandrini de literis Ægyptiorum et de sacris eorum libris loci duo (Strom. v. p. 237. et vi. p. 268.) . 701 p. 700 p. 701 I. Berosiana D. BABYLONICA ET TYRIA QUÆDAM. 704 1. De terræ hominumque primordiis (Euseb. 2. De rebus ante diluvium, ex Berosi libr. sec. 3. De diluvio, ex Berosi libro ii., secundum p. 710 p. 713 4. De dynastiis, quæ a diluvii tempore usque ad II. Canon Ptolemæi, qui dicitur astronomicus, a Nabonassaro 1. De Hiromo, ejusque octo successoribus (c. p. 725 Cyri tempora (c. Ap. i. 21.) 2. De Ithobalo, ejusque successoribus usque ad p. 728 p. 731 A. MANETHONIS ALIORUMQUE ÆGYPTIORUM FRAGMENTA. I. MANETHONIS FRAGMENTUM DE TRIGINTA DYNASTIARUM A MENE AD NECTANEBUM MINOREM TEMPORE APUD SYNCELLUM. (Chronogr. p. 52.1) Ὁ δὲ παρ ̓ Αἰγυπτίοις ἐπισημότατος Μανεθῶ περὶ τῶν αὐτῶν Λ δυναστειῶν γράψας, ἐκ τούτων δηλαδὴ λαβῶν τὰς ἀφορμὰς κατὰ πολὺ διαφωνεῖ περὶ τοὺς χρόνους πρὸς ταῦτα, καθὼς ἔστι καὶ ἐκ τῶν προειρημένων ἡμῖν ἀνωτέρω μαθεῖν καὶ ἐκ τῶν ἑξῆς λεχθησομένων. Τῶν γὰρ ἐν τοῖς τρισὶ τόμοις ΡΙΓ γενεῶν ἐν δυναστείαις Λ ἀναγεγραμ μένων, αὐτῶν ὁ χρόνος τὰ πάντα συνῆξεν ἔτη ΓΦΝΕ, ἀρξάμενα τῷ ΑΦΠ, ἔτει τοῦ κόσμου καὶ λήξαντα εἰς τὸ ΕΡΜΖ κοσμικὸν ἔτος, ἤτοι πρὸ τῆς ̓Αλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος κοσμοκρατορίας ἔτη που ΙΕ. Ἐκ τούτων οὖν ἀφελών τις τὰ πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ ΧΝς πρὸς ἀναπλήρωσιν τῶν ΒΣΜΒ ἐξ ̓Αδὰμ ἕως τοῦ κατακλυσμοῦ, ὡς ψευδῆ καὶ ἀνύπαρκτα, καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ ἕως τῆς πυργοποιίας καὶ συγχύσεως τῶν γλωσσῶν καὶ διασπορᾶς τῶν 1 Georgii Syncelli Chronographia post Goarum (Paris. 1652) inter Script. Hist. Byzantinæ edita est a L. Dindorfio, 1829. Præstantiorem e codicibus duobus Parisiensibus, eum qui litt. B. indicatur, mutilum quidem, quippe qui a pagina (veteris editionis) 51. incipiat, p. 341. desinat, fere ubique secuti sumus. 2 V. Chronicon Vetus infra A. VII. ἐθνῶν ΦΛΔ, ἕξει σαφῶς τὴν ἀρχὴν τῆς Αἰγυπτιακῆς βασιλείας ἐκ τοῦ πρώτου βασιλεύσαντος τῆς Αἰγύπτου Μεστραΐμ, τοῦ καὶ Μήνεος λεγομένου παρὰ τῷ Μανεθῶ, ἀπὸ τοῦ ΒΨΟ, ἔτους τοῦ ἐξ ̓Αδὰμ ἕως Νεκταναθῶ τοῦ ἐσχάτου βασιλέως Αἰγύπτου, ὡς εἶναι τὰ πάντα ἀπὸ Μεστραΐμ ἕως τοῦ αὐτοῦ Νεκταναβῶ ἔτη ΒΤΞΕ, ἃ καὶ ἔφθασεν, ὡς προείρηται, εἰς τὸ κοσμικὸν ΕΡΜΖ ἔτος πρὸ τῆς ̓Αλεξάνδρου τοῦ κτίστου ἀρχῆς, ἔτεσι ΙΕ ἐγγύς. Τοῦτο δὲ τὸ ΒΨΟς ἔτος τοῦ κόσμου τοῦ μὲν Φαλὲκ τῆς ζωῆς ἔτος ἦν Ε, τοῦ δὲ Ἕβερ τοῦ πατρὸς Φαλὲκ ἔτος καὶ αὐτοῦ τῆς ζωῆς ΡΛΗ. Τῷ γὰρ ΒΨΟΑ ἔτει τοῦ κόσμου, ὅπερ ἦν τῆς τοῦ Ἔβερ ζωῆς ΡΑΓ ἔτος, ἐγεννήθη αὐτῷ ὁ Φαλέκ, καὶ μετὰ τέσσαρα ἔτη τῆς τοῦ Φαλὲκ γεννήσεως, τοῦτ ̓ ἔστι τῷ κοσμικῷ ΒΨΟΕ ἔτει, συνεχύθησαν αἱ γλῶσσαι· καὶ τῷ ἐπιόντι κοσμικῷ ΒΨΟς ἔτει, τοῦ δὲ Ἕβερ ΡΛΗ καὶ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Φαλὲκ ἔτει Ε, διεσπάρησαν εἰς τὴν οἰκουμένην αἱ ἑβδομήκοντα δύο φυλαὶ καὶ γλῶσσαι. II. MANETHONIS DYNASTIÆ ANTE MENEM SECUNDUM EUSEBIUM. (Chron. l. i. c. 19. extr. sq. ; vs. Lat. ed. A. Mai, Rom. 1833.) Opportunum commodumque est etiam ex Manethone res Ægyptiacas hic subnectere, in quo præsertim historia ista niti videtur. (Cap. XX.) Primus Egyptiorum deus1 Vulcanus fuit, qui etiam ignis repertor apud eos celebratur. Ex 1 “ Cod. Arm. homo, et sic etiam Moses Chorenensis Hist. i. 6. Sed deus apud Syncellum, p. 18. Reapse hic agitur de Ægyptiaca deorum dynastia.” Leopardus apud Maium. eo Sol: postea Agathodæmon: deinde Saturnus: tum Osiris exin Osiridis frater Typhon: ad extremum Orus, Osiridis et Isidis filius. Hi primi inter Ægyptios rerum potiti sunt. Deinceps continuata successione delapsa est regia auctoritas usque ad Bytin per annos tredecim mille ac nongentos. Lunarem tamen annum intelligo, videlicet triginta diebus constantem: quem enim nunc mensem dicimus, Ægyptii olim anni nomine indigitabant.2 Post deos regnavere heroes Summa temporum in undecim milia consurgit annorum, qui tamen lunares, nempe menstrui sunt. Sed revera dominatio, quam narrant Egyptii, deorum, heroum et manium tenuisse putatur lunares annos omnino viginti quatuor mille et nongentos, ex quibus fiunt solares anni MMCCVI. Atque hæc quidem si cum Hebræorum chronologia conferre volueris, in eandem plane conspirare sententiam videbis. Namque Ægyptus ab Hebræis Mezraimus. appellatur. Mezraimus autem non multis post dilu 2 Comparat cum his aliorum scriptorum commenta Ang. Maius: "Suidas voc. λos ait dies aliquando numeratos pro annis. Censorinus cap. xix. annum Ægyptiorum antiquissimum dicit bimestrem, immo menstruum Plutarchus in Numa cap. xviii. et Varro apud Lactantium Inst. ii. 12., quadrimestrem Augustinus de Civ. Dei xii. 10. Legesis alias varietates apud Plinium H. N. vii. 49. et apud Macrobium Saturn. i. 12." 3 Voc. non addidimus; cf. et quæ statim sequuntur et Gen. x. 6. Errorem inesse suspicatus est Maius ad h. 1. vium annis exstitit. Quippe ex Chamo, Noachi filio, post diluvium ortus est Ægyptus sive Mezraimus, qui primus ad Ægypti incolatum profectus est, qua tempestate gentes hac illac spargi cœperunt. Erat autem summa temporis ab Adamo ad diluvium, secundum Hebræos, annorum MMCCXLII. Ceterum quum Egyptii prærogativa antiquitatis quadam seriem ante diluvium tenere se jactent deorum, heroum et manium annis plus viginti mille regnantium, plane æquum est, ut hi anni in menses tot convertantur, quot ab Hebræis memorantur anni: nempe ut qui menses continentur in memoratis apud Hebræos annis, ii totidem intelligantur Ægyptiorum lunares anni, pro ea temporum summa, quæ a primo condito homine ad Mezraimum usque colligitur. Etenim Mezraimus generis Ægyptiaci auctor fuit, ab eoque prima Ægyptiorum dynastia credenda est. Quod si temporum copia adhuc exuberet, reputandum sedulo est plures fortasse Ægyptiorum reges una eademque ætate extitisse: namque et Thinitas regnavisse aiunt et Memphitas et Saitas et Æthiopes, eodemque tempore alios. Videntur præterea alii quoque alibi imperium tenuisse, atque hæ dynastiæ suo quæque in nomo semet continuisse: ita ut haud singuli reges successivam potestatem acceperint, sed alius alio loco eadem ætate regnaverit. Atque hinc contigit, ut tantus cumulus annorum confieret. Nos vero, his omissis, persequamur singillatim Ægyptiorum chronologiam. (Sequitur triginta dynastiarum a Mene ad Nectanebum minorem enumeratio, quam statim addimus.) 4 Idem jam dixerat cap. secundo, unde attulit Sync. Chronogr. p. 40. D., quem locum v. infra A. VIII. 5 Arm. in lege.... scripta: manifesto interpretis lapsu. |