D. BABYLONICA ET TYRIA QUÆDAM. I. BEROSIANA. 1. DE TERRE HOMINUMQUE PRIMORDIIS. Ex Rerum Babylonicarum Berosi libro primo, Alexandrum Polyhistorem secuti, Eusebius et Syncellus hæc dederunt: EUSEBIUS ex interprete Armenio. (Chronogr. i. 2.) SYNCELLUS. (Chronogr. p. 28 seqq.) Berosus narrat in primo Ba- Βήρωσσος δὲ ἐν τῇ πρώτῃ τῶν bylonicarum rerum libro se coæ- Βαβυλωνιακών φησι γενέσθαι taneum fuisse Alexandro Phi- μὲν αὐτὸν κατὰ ̓Αλέξανδρον τὸν lippi, compluriumque auctorum Φιλίππου τὴν ἡλικίαν, ἀνα 1 De Beroso hæc tradit Tatianus (adv. Gr. cap. lviii. p. 171. ed. Paris.): Βήρωσσος, ἀνὴρ Βαβυλώνιος, ἱερεὺς τοῦ παρ ̓ αὐτοῖς Βήλου, κατ ̓ ̓Αλέξανδρον γεγονώς, ̓Αντιόχῳ τῷ μετ' αὐτὸν τρίτῳ τὴν Χαλδαίων ἱστορίαν ἐν τρισὶ βιβλίοις κατατάξας καὶ τὰ περὶ τῶν βασιλέων ἐκθέμενος. Quæ verba Eusebius (Pr. Ev. x. 11.) emendare se opinatus scripsit: 'Arτιόχῳ τῷ μετὰ Σέλευκον τρίτῳ. Scilicet Alexandrum Magnum, a. C. 323 mortuum, sequutus est Seleucus, hunc Antiochus I. Σωτὴρ (281), hunc Antiochus II. Θεός (262). Quare vix credibile Berosum κατὰ ̓Αλέξανδρον τὸν Φιλίππου, ut ipse ait, γενέσθαι τὴν ἡλικίαν, et sexaginta annis post librum Antiocho r Oε transmisisse. Syncellus Chronogr. p. 14. B: Ἐπειδὴ δὲ Βήρωσσος ὁ τῆς Χαλδαϊκῆς ἀρχαιολογίας συγγραφεὺς ἀκμάσας κατὰ τοὺς χρόνους ̓Αλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος, ὥς φησι, καὶ εὑρὼν ἐν Βαβυλῶνι πολλῶν ἀναγραφὰς φυλασσομένας ἐπιμελῶς, αἳ περιεῖχον ἐτῶν μυριάδας που δεκαπέντε καὶ μικρὸν πρὸς, ἱστορίας τινὰς περὶ οὐρανοῦ τε καὶ γῆς καὶ θαλάσσης καὶ βασιλέων ἀρχαιότητος καὶ τῶν πράξεων αὐτῶν, περί τε θέσεως τῆς Βαβυλωνίας γῆς καὶ καρποφορίας EUSEBIUS ex interprete Armenio. SYNCELLUS. codices exscripsisse, qui magna γραφὰς δὲ πολλῶν ἐν Βαβυλῶνι cura Babylone adservabantur φυλάσσεσθαι μετὰ πολλῆς ἐπιjam inde ab annorum myriadibus μελείας ἀπὸ ἐτῶν που ὑπὲρ μυ ducentis et quindecim: quibus ριάδων ιέ περιεχούσας χρόνον· codicibus continebantur ra- περιέχειν δὲ τὰς ἀναγραφὰς tiones temporum, itidemque ἱστορίας περὶ τοῦ οὐρανοῦ καὶ scripta erant historiæ coli ter- θαλάσσης καὶ πρωτογονίας καὶ ræque et maris primæque re- βασιλέων καὶ τῶν κατ ̓ αὐτοὺς rum originis, nec non regum πράξεων. facinorumque ab his patrato rum. Et primum quidem dicit regionem Babyloniorum sitam Καὶ πρῶτον μὲν τὴν Βαβυλω‐ νίων γῆν φησι κεῖσθαι ἐπὶ τοῦ αὐτῆς καὶ ζώων τινῶν ἐκ τῆς ἐρυθρᾶς θαλάσσης φανέντων παρὰ φύσιν τῷ εἴδει, καὶ ἄλλα τινὰ μυθώδη ταῦτα, κομπολογίᾳ τινὶ συνέγραψεν, ἅτινα πάντα κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον πλάσματα δαιμόνων εἶναι δοκεῖ, ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι καὶ τοῦτον τὸν χρόνον ἐν κανονίῳ παραθέσθαι ἀπὸ τοῦ χιλιοστού πεντηκοστοῦ ἐνάτου ἔτους τοῦ κόσμου ὄντα, καίπερ πληροφορούμενος, ὅτι δοξάσαι θέλων τὸ τῶν Χαλδαίων ἔθνος καὶ δεῖξαι πάντων τῶν ἐθνῶν ἀρχαιότερον ὁ Βήρωσσος καὶ οἱ κατ' αὐτὸν, ὁ ̓Αλέξανδρος, φημὶ, ὁ Πολυΐστωρ λεγόμενος καὶ ̓Αβυδηνός, ταῦτα γεγράφασι. Ceterum de Beroso ejusque scriptis cf. I. D. W. Richteri libellum summa cum diligentia confectum atque bonæ frugis plenum (Lips. 1825). 2 Est de his rebus locus classicus apud Plin. H. N. vii. 57. : Literas semper arbitror Assyriis (c. Periz. pro Assyrias) fuisse. .... E diverso Epigenes apud Babylonios DCCXX M. annorum observationes siderum coctilibus laterculis inscriptas docet, gravis auctor imprimis : qui minimum, Berosus et Critodemus, ccccxc M. annorum (signum M. in utroque loco addidimus, c. Periz., suffragante etiam Cicerone de Divin. i. 19., qui Babylonios CCCCLXX M. annorum monumentis gloriari dicit). Ex quo apparet æternum literarum usum. Cf. etiam Simplicium ad Aristot. de Coelo ii. 6. Comment. p. 46. ; τὰς ὑπὸ Καλλισθένους ἐκ Βαβυλῶνος πεμφθείσας παρατηρήσεις ἀφικέσθαι εἰς τὴν Ἑλλάδα· τοῦ ̓Αριστοτέλους τοῦτο ἐπισκήψαντος αὐτῷ ἄστινας διηγεῖται ὁ Πορφύριος χιλίων ἐτῶν εἶναι καὶ ἐννεακοσίων τριῶν μέχρι τῶν χρόνων τοῦ Μακεδόνος σωζομένας. V. Jamblich. apud Procl. in Timæum Platon. i. p. 31. Ιππαρχος. Quibuscum concilianda sunt quæ habet Syncellus, auctore, ut asserit, ipso Beroso, Chron. p. 207. Β: ̓Απὸ δὲ Ναξονασάρου τους χρόνους τῆς τῶν ἀστέρων κινήσεως Χαλδαῖοι ἀκρίβωσαν καὶ ἀπὸ Χαλδαίων οἱ παρ' "Ελλησι μαθηματικοὶ λαβόντες, ἐπειδὴ, ὡς ὁ ̓Αλέ EUSEBIUS ex interprete Armenio. SYNCELLUS. esse ad amnem Tigrim; Eu- Τίγριδος καὶ Εὐφράτου ποταμοῦ phratem autem eandem inter- μέσην. φέρειν δὲ αὐτὴν πυροὺς fuere. Ibidem silvestre triti- ἀγρίους καὶ κριθὰς καὶ ὦχρον cum nasci et hordeum et lentem καὶ σήσαμον καὶ τὰς ἐν τοῖς ἕλεσι et ervum et sesamum: tum in φυομένας ῥίζας ἐσθίεσθαι· ὀνοpaludibus et arundinetis ejus μάζεσθαι αὐτὰς γόγγας· ἰσοδυ fuminis radices quasdam oc- ναμεῖν δὲ τὰς ῥίζας ταύτας κριcurrere esui aptas, quibus no- θαῖς. γίνεσθαι δὲ φοίνικας καὶ men est gongis, easque panis μῆλα καὶ τὰ λοιπὰ ἀκρόδρυα hordeacei vim habere: denique καὶ ἰχθύας καὶ ὄρνεα χερσαϊά ibi esse palmas et mala aliaque τε καὶ λιμναῖα. εἶναι δὲ αὐτῆς multi generis poma, piscesque τὰ μὲν κατὰ τὴν ̓Αραβίαν μέρη et volatilia silvestria atque pa- ἄνυδρά τε καὶ ἄκαρπα, τὰ δὲ lustria. Porro regionis ejus ἀντικείμενα τῇ ̓Αραβία ὀρεινά partem, quæ Arabiam spectat, τε καὶ ἄφορα. ἐν δὲ τῇ Βαβυ aridam esse fructibusque caren- λῶνι πολὺ πλῆθος ἀνθρώπων tem: quæ vero contra Arabiam γενέσθαι ἀλλοεθνῶν κατοικηsita est, eam montibus et fru- σάντων τὴν Χαλδαίαν· ζῆν δὲ ctibus abundare. Jam in ipsa αὐτοὺς ἀτάκτως ὥσπερ τὰ θη urbe Babylone ingentem alieni- ρία. Atque primo anno e rubro mariemersisse ait intra eosdem terminos Babyloniorum horrendam quandam beluam, cui nomen Oanni, quod et Apollodorus in historia narrat: eamque toto quidem corpore piscem fuisse, verum sub capite piscis Ἐν δὲ τῷ πρώτῳ ἐνιαυτῷ φανῆναι ἐκ τῆς ἐρυθρᾶς θαλάσσης κατὰ τὸν ὁμοροῦντα τόπον τῇ Βαβυλωνία ζωον ἄφρενον ὀνό ματι Ωάννην, καθὼς καὶ ̓Απολλόδωρος ἱστόρησε, τὸ μὲν ὅλον σῶμα ἔχον ἰχθύος, ὑπὸ δὲ τὴν κεφαλὴν παραπεφυκυῖαν ἄλλην ξανδρος καὶ Βήρωσσός φασιν, οἱ τὰς Χαλδαϊκὰς ἀρχαιολογίας περιειληφότες, Ναβονάσαρος συναγαγὼν τὰς πράξεις τῶν πρὸ αὐτοῦ βασιλέων ἠφάνισεν, ὅπως ἀπ' αὐτοῦ ἡ καταρίθμησις γίνεται τῶν Χαλδαίων βασιλέων. Vide de his omnibus et de saris, neris, sossis docte et sollerter, ut semper, disserentem Idelerum, i. p. 211. seqq., et nos in libro quarto. EUSEBIUS ex interprete Armenio. SYNCELLUS. aliud caput appositum, et in κεφαλὴν ὑποκάτω τῆς τοῦ ἰχθύος cauda pedes ad instar hominis, κεφαλῆς, καὶ πόδας ὁμοίως ἀνet loquelam humanæ similem: θρώπου, παραπεφυκότας δὲ ἐκ ejusque imaginem ad hunc τῆς οὐρᾶς τοῦ ἰχθύος· εἶναι δὲ usque diem delineatam super- αὐτῷ φωνὴν ἀνθρώπου, τὴν δὲ esse. Hanc beluam inquit in- εἰκόνα αὐτοῦ ἔτι καὶ νῦν διαφυ terdiu cum hominibus versari λάσσεσθαι· τοῦτο δὲ, φησὶ, τὸ solitam nullumque cibum ca- ζῶον τὴν μὲν ἡμέραν διατρίβειν pere: docuisse homines literas μετὰ τῶν ἀνθρώπων οὐδεμίαν et varia genera artium, de- τροφὴν προσφερόμενον, παραscriptiones urbium, templorum διδόναι τε τοῖς ἀνθρώποις γραμstructuras, juris prudentiam, μάτων καὶ μαθημάτων καὶ τε fnium regundorum doctrinam: χνῶν παντοδαπῶν ἐμπειρίαν, καὶ semina præterea et fructuum πόλεων συνοικισμοὺς καὶ ἱερῶν collectionem demonstravisse, ἱδρύσεις, καὶ νόμων εἰσηγήσεις atque omnia prorsus, quæ mun- και γεωμετρίαν διδάσκειν, καὶ dana societati conducunt, ho- σπέρματα καὶ καρπῶν συναγωminibus tradidisse: ita ut ex γὰς ὑποδεικνύναι, καὶ συνόλως eo tempore nemo aliquid frugi πάντα τὰ πρὸς ἡμέρωσιν ἀνήinvenerit. Tum sub solis oc- κοντα βίου παραδιδόναι τοῖς casum eam beluam Oannem ἀνθρώποις. ἀπὸ δὲ τοῦ χρόνοι denuo mergi solitam mari no- ἐκείνου οὐδὲν ἄλλο περισσὸ ctuque in immenso pelago col- εὑρεθῆναι. τοῦ δὲ ἡλίου δύναντος locari, atque ita ancipitem τὸ ζῶον τουτονὶ Ωάννην δῦναι quandam vitam degere. De- πάλιν εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ inceps et alias superiori similes τὰς νύκτας ἐν τῷ πελάγει διαιbeluas semet prodidisse, de qui- τᾶσθαι· εἶναι γὰρ αὐτὸ ἀμφίbus in regum historia dicturum βιον. ὕστερον δὲ φανῆναι καὶ se pollicetur. Rursusque ab ἕτερα ζῶα ὅμοια τούτῳ, περὶ ὧν Oanne ait scriptum de regum ἐν τῇ τῶν βασιλέων ἀναγραφῇ origine et de publico regimine, φησι δηλώσειν. τὸν δὲ Ωάννην impertitamque ab eadem belua περὶ γενεᾶς καὶ πολιτείας γράhominibus loquelam et indu- ψαι καὶ παραδοῦναι τόνδε τὸν striam. λόγον τοῖς ἀνθρώποις. Tempus, inquit, aliquando Γενέσθαι φησὶ χρόνον, ἐν ᾧ fuit, quum universus orbis τὸ πᾶν σκότος καὶ ὕδωρ εἶναι, tenebris et aquis occupabatur: καὶ ἐν τούτοις ζῶα τερατώδη καὶ erantque ibi et aliæ beluxe, qua- εἰδιφυεῖς τὰς ἰδέας ἔχοντα ζωοrum quædam ex se ipsis natæ γονεῖσθαι. ἀνθρώπους γὰρ διerant, figuris tamen utebantur πτέρους γεννηθῆναι, ἐνίους δὲ καὶ SYNCELLUS. EUSEBIUS ex interprete Armenio. nascentium ex ante viventibus. τετραπτέρους καὶ διπροσώπους· Erant et homines, partim qui- καὶ σῶμα μὲν ἔχοντας ἓν, κεφα dem duabus, partim quaternis λὰς δὲ δύο, ἀνδρείαν τε καὶ γιalis instructi duabusque facie- ναικείαν, καὶ αἰδοῖά τε δισσα, bus; et corpore in uno gemi- ἄῤῥεν καὶ θῆλυ· καὶ ἑτέρους num caput habentes, muliebre ἀνθρώπους τοὺς μὲν αἰγῶν σκέλη videlicet et virile, cum duobus καὶ κέρατα ἔχοντας, τοὺς δὲ ἱπitem genitalibus, femineo et πόποδας, τοὺς δὲ τὰ ὀπίσω μὲν masculino. Erant et alii ho- μέρη ἵππων, τὰ δὲ ἔμπροσθεν mines caprinis femoribus, capite ἀνθρώπων, οὓς ἱπποκενταύρους cornigero: alii rursus equinis τὴν ἰδέαν εἶναι. ζωογονηθῆναι δὲ pedibus: alii denique posteriore καὶ ταύρους ἀνθρώπων κεφαλὰς parte equina, anteriore autem ἔχοντας καὶ κύνας τετρασωμά humana, cujusmodi hippocen- τους οὐρὰς ἰχθύος ἐκ τῶν ὅπιtauris figura est. Tauros quo- σθεν μερῶν ἔχοντας, καὶ ἵππους que humanis cum capitibus κυνοκεφάλους καὶ ἀνθρώπους καὶ procreatos esse ait: et canes ἕτερα ζῶα κεφαλὰς μὲν καὶ σῶ cum quadruplici corpore, qui- ματα ἵππων ἔχοντα, οὐρὰς δὲ bus cauda ad instar piscium e ἰχθύων. καὶ ἄλλα δὲ ξῶα παι clunibus prominerent: equos τοδαπῶν θηρίων μορφὰς ἔχοντα. præterea cynocephalos: et ho- πρὸς δὲ τούτοις ἰχθύας καὶ ἐρmines aliasque beluas hippo- πετὰ καὶ ὄφεις καὶ ἄλλα ζώα cephalas, et humana forma cum πλείονα θαυμαστὰ καὶ παρηλpiscium caudis: alia insuper λαγμένα τὰς ὄψεις ἀλλήλων multiplicia animalia draconum ἔχοντα· ὧν καὶ τὰς εἰκόνας ἐν formam referentia : denique τῷ τοῦ Βήλου ναῷ ἀνακεῖσθαι. pisces sirenum similes, et repti- ἄρχειν δὲ τούτων πάντων γυναίκα lia et serpentes aliasque feras ᾗ ὄνομα Ομόρωκα· εἶναι δὲ τοῦ mira varietate inter se diffeΤΟ Χαλδαϊστὶ μὲν Θαλάτι, rentes, quarum imagines accu- Ελληνιστὶ δὲ μεθερμηνεύεσθαι rate depictæ in Beli templo θάλασσα, κατὰ δὲ ἰσόψηφον adservabantur. Porro iis omni- σελήνη. bus dominatam esse mulierem quandam, cui nomen Marcaiæ : eamque Chaldæorum lingua dici Thalatth, Græce vero converti θάλατταν (nempe mare). Quumque ea omnia mixta fuissent, supervenientem Belum mediam dissecuisse mulie Οὕτως δὲ τῶν ὅλων συνεστή κότων ἐπανελθόντα Βῆλον σχι σαι τὴν γυναῖκα μέσην, καὶ τὸ |