Sidebilder
PDF
ePub

CODE XII.

AD MAECENATEM.

Nolis

olis longa ferae bella Numantiae,

Nec dirum Hannibalem, nec Siculum mare
Poeno purpureum sanguine, mollibus
Aptari citharae modis;

Nec saevos Lapithas, et nimium mero
Hylaeum; domitosve Herculea manu
Telluris iuvenes, unde periculum
Fulgens contremuit domus

Saturni veteris: tuque pedestribus
Dices historiis proelia Caesaris,
Maecenas, melius, ductaque per vias
Regum colla minacium.

Me dulces dominae Musa Licymniae
Cantus, me voluit dicere lucidum.
Fulgentes oculos, et bene mutuis

[ocr errors]

Fidum pectus amoribus:

Quam nec ferre pedem dedecuit choris,
Nec certare ioco, nec dare brachia
Ludentem nitidis virginibus, sacro
Dianae celebris die.

Num tu, quae tenuit dives Achaemenes,
Aut pinguis Phrygiae Mygdonias opes
Permutare velis crine Licymniae,

Plenas aut Arabum domos;

Dum flagrantia detorquet ad oscula Cervicem, aut facili saevitia negat, Quae poscente magis gaudeat eripi, Interdum rapere occupet?

ODE XIII.

IN ARBOREM.

Ille et nefasto te posuit die,

Quicumque primum et sacrilega manu
Produxit, arbos, in nepotum

Perniciem, opprobriumque pagi.

Illum et parentis crediderim sui

Fregisse cervicem, et penetralia
Sparsisse nocturno cruore

Hospitis: ille venena Colcha,

Et quidquid usquam concipitur nefas,
Tractavit, agro qui statuit meo

Te triste lignum, te caducum

In domini caput immerentis.

Quid quisque vitet, nunquam homini satis
Cautum est in horas. Navita Bosporum
Poenus perhorrescit, neque ultra
Caeca timet aliunde fata;

Miles sagittas, et celerem fugam

Parthi; catenas Parthus, et Italum
Robur: sed improvisa leti

Vis rapuit, rapietque gentes.
Quam pene furvae regna Proserpinae,
Et iudicantem vidimus Aeacum,

Sedesque discretas piorum, et

Aeoliis fidibus querentem

Sappho puellis de popularibus;
Et te sonantem plenius aureo,
Alcaee, plectro dura navis,

Dura fugae mala, dura belli.

Vtrumque sacro digna silentio
Mirantur umbrae dicere: sed magis

Pugnas, et exactos tyrannos

Densum humeris bibit aure vulgus.

Quid mirum? ubi illis carminibus stupens Demittit atras bellua centiceps

Aures, et intorti capillis

Eumenidum recreantur angues:

Quin et Prometheus, et Pelopis parens
Dulci laborum decipitur sono;

Nec curat Orion leones,

Aut timidos agitare lyncas.

ODE XIV.

AD POST V MV M.

Eheu! fugaces, Postume, Postume,
Labuntur anni; nec pietas moram
Rugis, et instanti senectae,

Afferet, indomitaeque morti.

Non, si trecenis, quotquot eunt dies,
Amice, places illacrymabilem

Plutona tauris; qui ter amplum

Geryonen, Tityonque tristi

Compescit unda, scilicet omnibus,
Quicumque terrae munere vescimur,
Enaviganda; sive reges,

Sive inopes erimus coloni.
Frustra cruento Marte carebimus,
Fractisque rauci fluctibus Hadriae;
Frustra per autumnos nocentem

Corporibus metuemus Austrum:

Visendus ater flumine languido

Cocytus errans, et Danai genus

Infame, damnatusque longi

Sisyphus Aeolides laboris.

Linquenda tellus, et domus, et placens Vxor; neque harum, quas colis, arborum Te, praeter invisas cupressos,

Vlla brevem dominum sequetur.

« ForrigeFortsett »