PRAEFATIO. Quas in Horatio recte interpretando rationes ineundas iudicaverim, quasque ipfe opera mea affequi conatus fim, diligenter a me in praefatione, priori Tomo praefixa, expofitum eft. Atque eandem in dilucidandis reliquis, quae alter hic Tomus complectitur, Horatii carminibus lyricis viam tanto minus infiftere dubitavi, quo magis in dies ufu et experientia magiftra intelligere mihi vifus fum, quantum adiumenti talis accuratio liberalioris indolis adolefcentibus fuppeditare poffit. Quorum quidem potiffimum commodis me profpectum voluiffe ii meminerint, qui me interdum copiofiorem ac forte nimium in explanandis et ad vulgarem loquendi rationem revocandis formis poeticis deprehendant; tum illud iis maxime locis factum effe cogitent, ubi vel exercitatiorem aliquem haefitare, vel fpiffas ab interpretibus argutiarum nubes meridiei praetextas animadverterim. །་ Illud autem minime ambitiofe mihi affirmare poffe videor, me in accurandis pofterioribus his carminum libris paullo intentiore ftudio verfatum effe, five quod interpretes in iis, maxime in toto carminum habitu ac dispofitione recte apud animum informanda faepius remitti atque a vero deflectere cognofcerem, five ipforum carminum dignitate ac maieftate eo adducerer, novisque fubinde ftimulis excitarer. Confummatiffimae enim pleraque artis, five argumentorum vim ac tractationem, five excelfiffimum ingenii nifum, five fententiarum gravitatem, five denique enuntiationis fpectes virtutes, Horatiani ingenii monimenta in his libris contineri, neminem tam hebetis iudicii effe arbitror, quin ipfe facile fentiat. Caeterum quam verum fit, quod dicitur, dies diem docet, neminem magis experiri arbitror quam interpretem, quem mirandum non eft, fi in longiori opere nonnumquam a recto tramite aberret, ac fenfim ad alias rerum notiones delabatur. Quae igitur incidenda aut aliter conftituenda iudicavi, quaeque ad poetae doctrinam illuftrandam aut omnino ad liberaliorem interpretationem fpectantia ferius. a mne animadverfa funt, ea in fafcem collecta huic Tomo inferi iuffi. Interea temporis nactus fum Codicum, quos bibliotheca Guelpherbytana cuftodit, notitiam, a Cl. Leiftio, has ipfas literas in eadem urbe fumma cum laude profitente, mihi perhumaniter fubminiftratam, quam hic, quamquam alieniore loco itidem fubnectam. Sunt autem Codd. hi: 1. Codex Gudianus n. 108. membranaceus, in folio, quod vocant, minore quadrato fcriptus, continet Horatii Carmina (quae tamen a L. I. c. 23. demum incipiunt) Epodon librum, Artem poeticam et Satiras. Eft is fatis nitide exaratus, literisque initialibus auro, quod diverficolor pictura ambit, illufis condecoratus; pauca in eo fcripturae compendia, nulli numeri, at multas inter lineas ab eadem manu adfcriptas variae lectionis notationes et correctiones habet. Sic v. c. " Carm. III. 4. 1. vitiofe exaratum defcende in margine corrigitur; Epod. I. 5. quibus te vita fi fuperftite prava lectio fit adfcripta eft. Infcriptiones carminum vulgares exhibet (veluti Carm. III. 13. Profeuctice in fontem blandufium, qui eft in Sabino) et in carmine amoebaeo III, 9. Oratii et Lidiae nomina interferit, adiecto titulo: Antepodotice. Eft etiam, ubi in plures partes difpefcuntur carmina, veluti Serm. II. 3. in quo v. 168. Servius Oppidius caet. novum fermonem (plane ut in Cod. Vpfal.) orditur. Omnino hic codex ab indocto quidem et legis metricae imperito homine fcriptus, e bono tamen exemplari ductus videtur, dignusque adeo eft, qui curatius infpiciatur. II. Cod. Gud. n. 185. in 4. vergente ad finem Saec. XIV. fcriptus, paffim truncatus. Habet Artem poet, `inde a v. 110. Epifiolas et Sermonum L. I. |