Sidebilder
PDF
ePub

ORATION I. [5.]

FOR THE DEFENDANT, KALLIAS, ON A CHARGE
OF SACRILEGE.

§ 1. What induces me to speak in Kallias' defence is, 1st, my personal friendship for him; 2dly, his excellent character; 3dly, the public advantage involved in the security of those who lead innocent lives.

Εἰ μὲν περὶ ἄλλου τινὸς ἢ τοῦ σώματος, ὦ ἄνδρες δικασταί, Καλλίας ήγωνίζετο, ἐξήρκει ἄν μοι καὶ τὰ παρὰ τῶν ἄλλων εἰρημένα· νῦν δέ μοι δοκεῖ αἰσχρὸν εἶναι, κελεύοντος καὶ δεομένου, καὶ φίλου ὄντος καὶ ἐμοὶ καὶ ἕως ἔζη 5 τῷ πατρί, καὶ πολλῶν συμβολαίων ἡμῖν πρὸς ἀλλήλους γεγενημένων, μὴ βοηθῆσαι Καλλίᾳ τὰ 2 δίκαια, ὅπως ἂν δύνωμαι. ἐνόμιζον μὲν οὖν οὕτω μετοικεῖν αὐτὸν ἐν ταύτῃ τῇ πόλει, ὥστε πολὺ πρότερον ἀγαθοῦ τινος τεύξεσθαι παρ' 10 ὑμῶν ἢ ἐπὶ τοιαύταις αἰτίαις εἰς τοσοῦτον κίν δυνον καταστήσεσθαι· νῦν δὲ οἱ ἐπιβουλεύοντες οὐχ ἧττον ἐπικίνδυνον ποιοῦσι τὸν βίον τοῖς

1 Scheibe, ἱκετεύοντος ex conj. Hirschig. Sed verbum intentius precantis verbum levius sequi debet.

B

μηδὲν ἀδικοῦσιν ἢ τοῖς πολλῶν κακῶν αἰτίοις 15 οὖσιν.

§ 2. The evidence against Kallias is that of his slaves. This is most untrustworthy; for they have the chance of gaining their freedom if they are believed, and nothing to lose if they are disbelieved. An evil precedent will be set, if slaves see that they can gain by accusing their masters,—and one that equally affects us all, as owners of slaves.

Ὑμᾶς δὲ ἄξιον μὴ τοὺς μὲν τῶν θεραπόν- 3 των λόγους πιστοὺς νομίζειν, τοὺς δὲ τούτων ἀπίστους, ἐνθυμουμένους ὅτι Καλλίᾳ μὲν οὐδεὶς πώποτε οὔτ ̓ ἰδιώτης· ἐνεκάλεσεν οὔτε ἄρχων, 20 οἰκῶν δ ̓ ἐν ταύτῃ τῇ πόλει πολλὰ μὲν ἀγαθὰ ὑμᾶς ἐποίησεν, οὐδεμίαν δὲ σχὼν αἰτίαν εἰς τοῦτο τῆς ἡλικίας ἀφίκται, οὗτοι δὲ ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ μεγάλα ἡμαρτηκότες καὶ πολλῶν κακῶν πεπειραμένοι, ὥσπερ ἀγαθοῦ τινος αἴτιοι γεγενημένοι 25 περὶ ἐλευθερίας νυνὶ ποιοῦνται τοὺς λόγους. καὶ οὐ θαυμάζω· ἴσασι γὰρ ὅτι, ἂν ψευδόμενοι 4 ἐλεγχθῶσιν, οὐδὲν μεῖζον τῶν ὑπαρχόντων πείσονται, ἐὰν δὲ ὑμᾶς ἐξαπατήσωσι, τῶν παρόντων κακῶν ἔσονται ἀπηλλαγμένοι. καίτοι τοὺς 30 τοιούτους οὔτε κατηγόρους οὔτε μάρτυρας πιστοὺς χρὴ νομίζειν εἶναι, οἵτινες αὐτοὶ μεγάλα κερδαίνοντες περὶ ἑτέρων ποιοῦνται τοὺς λόγους, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ὅσοι τῷ δημοσίῳ βοηθοῦντες εἰς κινδύνους σφᾶς αὐτοὺς καθιστᾶσιν. ἄξιον 5 35 δέ μοι δοκεῖ εἶναι οὐ τούτων ἴδιον ἡγεῖσθαι τὸν ἀγῶνα, ἀλλὰ κοινὸν ἁπάντων τῶν ἐν τῇ πόλει

2

οὐ γὰρ τούτοις μόνοις εἰσὶ θεράποντες, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασιν, οἳ πρὸς τὴν τούτων τύχην ἀποβλέποντες οὐκέτι σκέψονται ὅ τι ἂν ἀγαθὸν εἰργασμένοι τοὺς δεσπότας ἐλεύθεροι γένοιντο, 40 ἀλλ ̓ ὅ τι ψεῦδος περὶ αὐτῶν μηνύσαντες.

ORATION II. [7.]

FOR THE DEFENCE. ON A CHARGE OF REMOVING A FENCED - IN OLIVE STUMP. BEFORE THE COURTS OF THE AREOPAGUS.

§ 1. My opponents have pursued a system of persecution towards me. They first tried to charge me with cutting down a sacred olive on my vineyard, and finding that they could not establish that, they trumped up the charge of cutting a fenced-in olive stump (σηκός).

Πρότερον μέν, ὦ βουλή, ἐνόμιζον ἐξεῖναι τῷ βουλομένῳ, ἡσυχίαν ἄγοντι, μήτε δίκας ἔχειν μήτε πράγματα· νυνὶ δὲ οὕτως ἀπροσδοκήτοις αἰτίαις καὶ πονηροῖς συκοφάνταις περιπέπτωκα, ὥστ ̓ εἴ πως οἷόν τε, δοκεῖ μοι δεῖν καὶ τοὺς μὴ 5 γεγονότας ἤδη δεδιέναι περὶ τῶν μελλόντων ἔσεσθαι· διὰ γὰρ τοὺς τοιούτους οἱ κίνδυνοι κοινοὶ γίγνονται καὶ τοῖς μηδὲν ἀδικοῦσι καὶ 2 τοῖς πολλὰ ἡμαρτηκόσιν. οὕτω δ ̓ ἄπορος ὁ ἀγών μοι καθέστηκεν, ὥστε ἀπεγράφην τὸ μὲν 10 πρῶτον ἐλαίαν ἐκ τῆς γῆς ἀφανίζειν, καὶ πρὸς τοὺς ἐωνημένους τοὺς καρποὺς τῶν μοριῶν πυν

2 av addidit Scheibe; in MSS. deest.

θανόμενοι προσῄεσαν· ἐπειδὴ δ ̓ ἐκ τούτου τοῦ τρόπου ἀδικοῦντά με οὐδεν εὑρεῖν ἐδυνήθησαν, 15 νυνί με σηκόν φασιν ἀφανίζειν, οἰόμενοι ἐμοὶ μὲν ταύτην τὴν αἰτίαν ἀπορωτάτην εἶναι ἀπελέγξαι, αὑτοῖς δὲ ἐξεῖναι μᾶλλον ὅ τι ἂν βούλωνται λέγειν. καὶ δεῖ με, περὶ ὧν οὗτος ἐπιβεβου- 3 λευκὼς ἥκει, ἅμ ̓ ὑμῖν τοῖς διαγνωσομένοις περὶ 20 τοῦ πράγματος ἀκούσαντα καὶ περὶ τῆς πατρίδος καὶ περὶ τῆς οὐσίας ἀγωνίσασθαι. ὅμως δὲ πειράσομαι ἐξ ἀρχῆς ὑμᾶς διδάξαι.

1

At

§ 2. The vineyard in question belonged to Peisander ; on the confiscation of his goods, it was granted as a free gift to Apollodorus of Megara, and just before the usurpation (the Thirty) it was purchased and let out by Anticles: I purchased it from Anticles after the restoration. that time it had neither olive nor stump of olive on it. That there once were such is possible, but I am not responsible for their disappearance; the Spartan invasions and disturbances of the time will quite account for that, as in many other cases; especially as for three years it was sequestrated and unworked.

Ἦν μὲν γὰρ τοῦτο Πεισάνδρου τὸ χωρίον, 4 δημευθέντων τῶν ὄντων δ ̓ ἐκείνου ̓Απολλόδωρος 25 ὁ Μεγαρεὺς δωρεὰν παρὰ τοῦ δήμου λαβὼν τὸν μὲν ἄλλον χρόνον ἐγεώργει, ὀλίγῳ δὲ πρὸ τῶν τριάκοντα Αντικλῆς παρ ̓ αὐτοῦ πριάμενος ἐξεμίσθωσεν· ἐγὼ δὲ παρ ̓ ̓Αντικλέους εἰρήνης οὔσης ἐωνούμην. ἡγοῦμαι τοίνυν, ὦ βουλή, ἐμὸν ἔργον 5 30 ἀποδεῖξαι ὡς, ἐπειδὴ τὸ χωρίον ἐκτησάμην, οὔτ ̓ ἐλαία οὔτε σηκὸς ἐνῆν ἐν αὐτῷ. νομίζω γὰρ τοῦ

1 ἀκούσαντα δαuppius. Αl. ἀκούσαντας vel ἀκούσασι.

μὲν προτέρου χρόνου, οὐδ ̓ εἰ πάλαι ἐνῆσαν μυρίαι, οὐκ ἂν δικαίως ζημιοῦσθαι· εἰ γὰρ μὴ δι' ἡμᾶς εἰσιν ἠφανισμέναι, οὐδὲν προσήκει περὶ τῶν ἀλλοτρίων ἁμαρτημάτων ὡς ἀδικοῦντας κιν- 35 6 δυνεύειν. πάντες γὰρ ἐπίστασθε ὅτι ὁ πόλεμος καὶ ἄλλων πολλῶν αἴτιος κακῶν γεγένηται, καὶ τὰ μὲν πόρρω ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἐτέμνετο, τὰ δ ̓ ἐγγὺς ὑπὸ τῶν φίλων διηρπάζετο· ὥστε πῶς ἂν δικαίως ὑπὲρ τῶν τῇ πόλει γεγενημένων 40. συμφορῶν ἐγὼ νυνὶ δίκην διδοίην ; ἄλλως τε καὶ τοῦτο τὸ χωρίον ἐν τῷ πολέμῳ δημευθὲν ἄπρακη τον ἦν πλεῖον ἢ τρία ἔτη. οὐ θαυμαστὸν δ ̓ εἰ τότε τὰς μορίας ἐξέκοπτον, ἐν ᾧ οὐδὲ τὰ ἡμέτερ ̓ αὐτῶν φυλάττειν ἠδυνάμεθα. ἐπίστασθε δέ, ὦ 45 βουλή, ὅσοι μάλιστα τῶν τοιούτων ἐπιμελεῖσθε, πολλὰ ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ δασέα ὄντα ἰδίαις καὶ μορίαις ἐλαίαις, ὧν νῦν τὰ πολλὰ ἑκκέκοπται καὶ ἡ γῆ ψιλὴ γεγένηται· καὶ τῶν αὐτῶν καὶ ἐν τῇ εἰρήνῃ καὶ ἐν τῷ πολέμῳ κεκτημένων οὐκ 50 ἀξιοῦτε παρ ̓ αὐτῶν, ἑτέρων ἐκκοψάντων, δίκην 8 λαμβάνειν. καίτοι εἰ τοὺς διὰ παντὸς τοῦ χρόνου γεωργοῦντας τῆς αἰτίας ἀφίετε, ή που χρὴ τούς γ ̓ ἐν τῇ εἰρήνῃ πριαμένους ἀφ ̓ ὑμῶν ἀζημίους γενέσθαι.

§ 3. I shall now prove (1) that within five days of my purchase I let the land to Kallistratus, who held it for two years, without any mention of any olive tree, sacred or other, or of any olive stump; (2) that in the third year of my ownership Demetrius held it for a year; (3) that in the fourth year I let it to Alkias, a freedman of

55

« ForrigeFortsett »