135 προδεδωκόσιν.

ὥστ ̓ ἄξιον τούτων ἁπάντων ἐνθυμηθέντας ἅμα τοῖς τε φίλοις τοῖς ὑμετέροις ἀποδοῦναι χάριν καὶ παρὰ τῶν ἀδικούντων τὴν δίκην λαβεῖν.

ORATION XV. [30.]

FOR THE PROSECUTION. AGAINST NIKOMACHUS FOR FAILING TO GIVE ACCOUNT OF HIS OFFICE (δίκη ἀλογίου). BEFORE THE TEN LOGISTAE.

§ 1. If public services may be pleaded in mitigation of punishment, the reverse ought to have weight in its aggravation. To say nothing of Nikomachus's servile origin, his offences in his public capacity have been outrageous. He was originally [B.C. 410] appointed commissioner [νομοθέτης] to transcribe the laws of Solon,—which was to be done within four months. Ile thereupon took upon himself to alter, abridge, or erase them; and instead of four months drew daily pay for six years. The business of the Courts meanwhile was thrown into the utmost confusion. And now he has committed a similar offence (1) in taking four years to do what he was appointed [B.C. 403] to do in one month; (2) in performing the task in a wholly different spirit from that in which you intended it ; (3) in refusing to submit to the usual public audit. What presumption in one who is in fact a public slave!

Ηδη, ὦ ἄνδρες δικασταί, τινὲς εἰς κρίσιν καταστάντες ἀδικεῖν μὲν ἔδοξαν, ἀποφαίνοντες δὲ τὰς τῶν προγόνων ἀρετὰς καὶ τὰς σφετέρας αὐτῶν εὐεργεσίας συγγνώμης ἔτυχον παρ ̓ ὑμῶν. 5 ἐπειδὴ τοίνυν καὶ τῶν ἀπολογουμένων ἀποδέ

χεσθε, ἐάν τι ἀγαθὸν φαίνωνται τὴν πόλιν πεποιηκότες, ἀξιῶ καὶ τῶν κατηγόρων ὑμᾶς ἀκροάσασθαι, ἐὰν ἀποφαίνωσι τοὺς φεύγοντας πάλαι πονηροὺς 2 ὄντας. ὅτι μὲν τοίνυν ὁ πατὴρ ὁ Νικομάχου δημόσιος ἦν, καὶ οἷα νέος ὢν οὗτος ἐπετήδευσε, 10 καὶ ὅσα ἔτη γεγονώς εἰς τοὺς φράτορας εἰσήχθη, πολὺ ἂν ἔργον εἴη λέγειν· ἐπειδὴ δὲ τῶν νόμων ἀναγραφεὺς ἐγένετο, τίς οὐκ οἶδεν οἷα τὴν πόλιν ἐλυμήνατο; προσταχθὲν γὰρ αὐτῷ τεσσάρων μηνῶν ἀναγράψαι τοὺς νόμους τοὺς Σόλωνος, 15 ἀντὶ μὲν Σόλωνος αὑτὸν νομοθέτην κατέστησεν, ἀντὶ δὲ τεττάρων μηνῶν ἑξέτη τὴν ἀρχὴν ἐποιή σατο, καθ' ἑκάστην δὲ ἡμέραν ἀργύριον λαμβάνων 3 τοὺς μὲν ἐνέγραφε τοὺς δὲ ἐξήλειψεν. εἰς τοῦτο

δὲ κατέστημεν ὥστε ἐκ τῆς τούτου χειρὸς ἐτετα- 20 μιεύμεθα τοὺς νόμους· καὶ οἱ ἀντίδικοι ἐπὶ τοῖς δικαστηρίοις ἐναντίους παρείχοντο, ἀμφότεροι παρὰ Νικομάχου φάσκοντες εἰληφέναι. ἐπιβαλ λόντων δὲ τῶν ἀρχόντων ἐπιβολὰς καὶ εἰσαγόν. των εἰς τὸ δικαστήριον οὐκ ἠθέλησε παραδοῦναι 25 τοὺς νόμους· ἀλλὰ πρότερον ἡ πόλις εἰς τὰς μεγίστας συμφορὰς κατέστη, πρὶν τοῦτον ἀπαλλαγῆναι τῆς ἀρχῆς καὶ τῶν πεπραγμένων εὐθύνας 4 ὑποσχεῖν.

καὶ γάρ τοι, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐπειδὴ ἐκείνων δίκην οὐ δέδωκεν, ποίαν * καὶ νῦν 30 τὴν ἀρχὴν κατεστήσατο; ὅστις πρῶτον μὲν τέτταρα ἔτη ἀνέγραψεν, ἐξὸν αὐτῷ τριάκοντα ἡμερῶν ἀπαλλαγῆναι· ἔπειτα διωρισμένον ἐξ ὧν ἔδει ἀναγράφειν, αὑτὸν ἁπάντων κύριον ἐποι

* ποίαν dedi. Francken ὁρᾶθ' οἵαν. Schottius ὁμοίαν. Vulgo ὁποίαν.

1

35 ήσατο, καὶ τοσαῦτα διαχειρίσας μόνος οὗτος τῶν ἀρξάντων εὐθύνας οὐκ ἔδωκεν· ἀλλ ̓ οἷς μὲν ἄλλοι τῆς αὑτῶν ἀρχῆς κατὰ πρυτανείαν λόγον ἀναφέρουσι, σὺ δέ, ὦ Νικόμαχε, οὐδὲ τεττάρων ἐτῶν ἠξίωσας ἐγγράψαι, ἀλλὰ μόνῳ 40 σοὶ τῶν πολιτῶν ἐξεῖναι νομίζεις ἄρχειν πολὺν χρόνον, καὶ μήτε εὐθύνας διδόναι μήτε τοῖς ψηφίσμασι πείθεσθαι μήτε τῶν νόμων φροντίζειν, ἀλλὰ τὰ μὲν ἐγγράφεις τὰ δ ̓ ἐξαλείφεις, καὶ εἰς τοῦτο ὕβρεως ἥκεις ὥστε σαυτοῦ νομίζεις είναι 45 τὰ τῆς πόλεως, αὐτὸς δημόσιος ὤν. ὑμᾶς τοίνυν 6 χρή, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἀναμνησθέντας καὶ τῶν προγόνων τῶν Νικομάχου, οἵτινες ἦσαν, καὶ οὗτος ὡς ἀχαρίστως ὑμῖν προσενήνεκται παρανομήσας, κολάσαι αὐτόν, καὶ ἐπειδὴ ἑνὸς ἑκάστου δίκην 50 οὐκ εἰλήφατε, νῦν ὑπὲρ ἁπάντων γε αὐτῶν τὴν τιμωρίαν ποιήσασθε.

He will say

§ 2. Having no case, he will vilify me. that I was one of the Four Hundred; whereas, in fact, I was not even put in the list of the Five Thousand. Nor has he clean hands. He was the author of that infamous decree by which the Oligarchy was enabled to condemn Cleophon, who with all his faults was loyal to the Democracy. Cleophon might deserve death on other accounts; it was, however, for his loyalty to the Democracy, not for his crimes, that the Thirty put him to death. Nikomachus was the man who put it in their power to do so, and thus really aided the Revolution. We may say, in short,he banished the Democracy, the Democracy restored him.

1 Scheibe öoa cum notis verbi omissi. τοσαῦτα autem in Codice X legitur, et, punctu post ἔδωκεν posito, intelligi potest. Francken ὅσα οὐδεὶς πώποτε.

7

Ἴσως δέ, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐπειδὰν περὶ αὑτοῦ μηδὲν δύνηται ἀπολογεῖσθαι, ἐμὲ διαβάλλειν πειράσεται. τότε δὲ περὶ τῶν ἐμῶν τούτῳ ἀξιῶ πιστεύειν ὑμᾶς, ὁπόταν ἀπολογίας ἐμοὶ 55 δοθείσης μὴ δύνωμαι ψευδόμενον αὐτὸν ἐξελέγξαι. ἐὰν δ ̓ ἄρα ἐπιχειρῇ λέγειν ἅπερ ἐν τῇ βουλῇ, ὡς ἐγὼ τῶν τετρακοσίων ἐγενόμην, ἐνθυμεῖσθε· τούτων τοιαῦτα λεγόντων ἐκ τῶν τετρακοσίων πλεῖον ἢ χίλιοι γενήσονται· καὶ γὰρ τοὺς ἔτι παῖδας 60 ὄντας ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ καὶ τοὺς ἀποδημοῦντας οἱ διαβάλλειν βουλόμενοι ταῦτα λοιδοροῦσιν. 8 ἐγὼ δὲ οὕτω πολλοῦ ἐδέησα τῶν τετρακοσίων γενέσθαι, ὥστε οὐδὲ τῶν πεντακισχιλίων κατελέγην. δεινὸν δέ μοι δοκεῖ εἶναι ὅτι, εἰ μὲν περὶ 65 ἰδίων συμβολαίων ἀγωνιζόμενος οὕτω φανερῶς ἐξήλεγχον αὐτὸν ἀδικοῦντα, οὐδ ̓ ἂν αὐτὸς ἠξίωσε τοιαῦτα ἀπολογούμενος ἀποφεύγειν, νυνὶ δὲ περὶ τῶν τῆς πόλεως κρινόμενος οἰήσεται χρῆναι ἐμοῦ κατηγορῶν ὑμῖν μὴ δοῦναι δίκην.

9

70

Ἔτι δὲ θαυμαστὸν νομίζω Νικόμαχον ἑτέροις ὡς ἀδικοῦσι μνησικακεῖν ἀξιοῦν, ὃν ἐγὼ ἐπιβουλεύσαντα τῷ πλήθει ἀποδείξω. καί μου ἀκού σατε· δίκαιον γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί, περὶ τῶν τοιούτων ἀνθρώπων τὰς τοιαύτας κατηγορίας 75 ἀποδέχεσθαι, οἵτινες τότε συγκαταλύσαντες τὸν το δῆμον νυνὶ δημοτικοί φασιν εἶναι. ἐπειδὴ γὰρ ἀπολομένων τῶν νεῶν ἡ μετάστασις ἐπράττετο, Κλεοφῶν τὴν βουλὴν ἐλοιδόρει, φάσκων συνε

• Vulgo legitur ἔτι δὲ οἶμαι. Sed tautologia est. Scheibe malit νομίζειν. Εχ οἶμαι Buiter ὦ ἄνδρες δικασταί elicit.

οἶμαι . . νομίζω inepta Francken delet νομίζω.

3

80 στάναι καὶ οὐ τὰ βέλτιστα βουλεύειν τῇ πόλει. Σάτυρος δὲ Κηφισιεύς βουλεύων ἔπεισε τὴν βουλὴν δήσαντας αὐτὸν παραδοῦναι δικαστηρίῳ. οἱ δὲ βουλόμενοι αὐτὸν ἀπολέσαι, δεδιότες μὴ τι οὐκ ἀποκτείνωσιν ἐν τῷ δικαστηρίῳ, πείθουσι 85 Νικομαχίδην νόμον ἀποδεῖξαι ὡς χρὴ καὶ τὴν βουλὴν συνδικάζειν. καὶ ὁ πάντων οὗτος πονηρότατος οὕτω φανερῶς συνεστασίασεν, ὥστε τῇ ἡμέρᾳ ᾗ ἡ κρίσις ἐγένετο ἀποδεῖξαι τὸν νόμον. Κλεοφώντος τοίνυν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἕτερα μὲν 12 90 ἄν τις ἔχοι κατηγορῆσαι· τοῦτο δὲ παρὰ πάντων ὁμολογεῖται, ὅτι οἱ καταλύοντες τὸν δῆμον ἐκεῖνον ἐβούλοντο μάλιστα τῶν πολιτῶν ἐκποδὼν γενέσθαι, καὶ ὅτι Σάτυρος καὶ Χρέμων οἱ τῶν τριάκοντα γενόμενοι οὐχ ὑπὲρ ὑμῶν ὀργιζόμενοι 95 Κλεοφώντος κατηγόρουν, ἀλλ ̓ ἵνα ἐκεῖνον ἀποκτείναντες αὐτοὶ ὑμᾶς κακῶς ποιῶσι. καὶ ταῦτα 13 διεπράξαντο διὰ τὸν νόμον ὃν Νικόμαχος απέδειξεν. εἰκὸς τοίνυν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐνθυ μεῖσθαι καὶ ὁπόσοι ὑμῶν ἐνόμιζον Κλεοφῶντα 100 κακὸν πολίτην εἶναι, ὅτι καὶ τῶν ἐν τῇ ὀλιγαρχία ἀποθανόντων ἴσως τις ἦν πονηρός, ἀλλ ̓ ὅμως καὶ διὰ τοὺς τοιούτους ὠργίζεσθε τοῖς τριάκοντα, ὅτι οὐ τῶν ἀδικημάτων ἕνεκα ἀλλὰ κατὰ στάσιν αὐτοὺς ἀπέκτειναν. ἐὰν οὖν πρὸς ταῦτα ἀπο- 14 105 λογῆται, τοσοῦτον μέμνησθε, ὅτι ἐν τοιούτῳ καιρῷ τὸν νόμον ἀπέδειξεν ἐν ᾧ ἡ πολιτεία μεθίστατο, καὶ τούτοις χαριζόμενος οἳ τὸν δῆμον

* Νικομαχίδην, Nisi Νικόμαχον legendum (id quod credo) titulus fortasse legis recitatur, c. g. Νικόμαχος Νικομαχίδης τάδ' εἶπεν.