ΙΙΙ. Ιημι (stem -), send.

(Fut. ήσω, Aor. ἧκα, Perf. είκα, Perf. Pass. and Mid. εἶμαι, Aor. Pass. εἴθην).

ACTIVE.

Present.

Indic. ἵημι, infected like τίθημι ; but 3 pers. plur. ἱᾶσι.

Opt. iɛinv, ieins, iɛín ; &c. (See N. 1).

Subj. iw, ins, in; &c.

Imper. ἵει, ἱέτω ; &c.

ἵειν, ἵεις, ἵει; ἵετον, ἱέτην ; ἵεμεν, ἵετε, ἵεσαν. Also ἵην (in ἠφίην, § 105, 1, N. 3), and in (Hom.). See ἀφίημι.

Second Aorist (generally in compos.).

Indic. No singular : Dual, εἶτον, εἴτην: Plur. εἶμεν, εἶτε, εἶσαν.

Subj. ὦ, ᾖς, ᾗ ; ἦτον, ἦτον ; ὦμεν, τε, ὦσι.

Opt. εἴην, εἴης, εἴη; εἴητον, εἱήτην ; εἴημεν οι εἶμεν, εἵητε οι εἶτε, εἴησαν οι εἶεν.

Imper. ἔς, ἔτω; ἔτον, ἔτων ; ἔτε, ἔτωσαν οι ἔντων.
Infin. εἶναι. Partic. εἷς, εἶσα, ἕν.

PASSIVE AND MIDDLE.

Present.

or

Indic. εμαι. Subj. ωμαι. Opt. ἱείμην. Imper. ἵεσο οι του. Infin. ἴεσθαι. Partic. ἱέμενος. (All regular like τίθεμαι, &c.)

Imperfect.

ἱέμην, infected regularly like ἐτιθέμην.

Fut. Middle (in compos.). First Aorist Middle (in compos.).

ἥσομαι, &c.

ἡκάμην (only in indic.).

Perfect and Pluperfect (in compos.).

Perf. Ind. εἶμαι. Imperat. είσθω. Inf. εἶσθαι. Partic. εἱμένος. Plup. είμην, εἶσο, εἶτο, &c.

Second Aorist Middle (generally in compos.).

Ind. εἴμην, εἶσο, εἶτο; εἶσθον, εἶσθην ; εἴμεθα, εἶσθε, εἶντο.
Subj. ὦμαι, ᾖ, ἦται; ἦσθον; ὤμεθα, ἦσθε, ὦνται.

Opt. εἴμην, εἶο, εἶτο; εἶσθον, εἶσθην; εἴμεθα, εἶσθε, εἶντο. (See N. 1.)

Imper. οὗ, ἔσθω ; ἔσθον, ἔσθων; ἔσθε, ἔσθωσαν οι ἔσθων.

NOTE 1. The optatives ἀφίοιτε and ἀφίοιεν, for ἀφιείητε and ἀφιεῖεν, and πρόοιτο, πρόοισθε, and πρόοιντο (also accented προοῖτο, &c.), for προεῖτο, προεῖσθε, and προεῖντο, sometimes occur. For similar forms of τίθημι see § 122, Ν. 1.

NOTE 2. DIALECTS, Hom. aor. ηκα for ἧκα ; μεν for εἶναι ; ἔσαν, ἔμην, ἔντο, &c., by omission of augment, for εἶσαν, είμην, εἶντο, &c. in indic. In ἀνίημι, Hom. fut. ἀνέσω.

Imper. φάθι or φαθί, φάτω; φάτον, φάτων, &c.

Infin. φάναι. Partic. (not Attic) φάς, φᾶσα, φάν; gen.

φάντος, φάσης, &c. (§ 25, 3, N. 2.)

Imperfect.

ἔφην, ἔφησθα οι ἔφης, ἔφη; ἔφατον, ἐφάτην ; ἔφαμεν, ἔφατε, ἔφασαν.

Future.

Aorist.

φήσω, φήσειν, φήσων. ἔφησα, φήσω, φήσαιμι, φῆσαι, φήσας. Verb. Adj. φατός, φατέος.

A perf. pass. imperative πεφάσθω occurs.

NOTE 1. DIALECTS. Pres. Ind. Doric φαμί, φατί, φαντί ; Hom. φῆσθα for φής. Inf. poet. φαμεν. Impf. Hom. φῆν, φῆς οἱ φῆσθα, φῆ (Doric ἔφα and φᾶ), ἔφαν and φάν (for ἔφασαν and φάσαν). Αor. Doric φάσε for ἔφησε.

NOTE 2. Homer has some middle forms of φημί ; pres. imperat. φάο, φάσθω, φάσθε ; infin. φάσθαι; partic. φάμενος ; imperfect εφάμην οι φάμην, ἔφατο or φάτο, ἔφαντο and φάντο. Doric fut. φάσομαι. These all have an active sense.

V. Ημαι (stem ἡσ-), sit.

(Chiefly poetic in simple form : in Attic prose κάθημαι is generally used).

Present (with form of Perfect).

Ind. ἦμαι, ἦσαι, ἧσται; ἧσθον; ἥμεθα, ἦσθε, ἧνται. Imperat. ἦσο, ἤσθω, &c. Inf. ἦσθαι. Partic. ήμενος.

Imperfect (with form of Pluperfect).

ἤμην, ἦσο, ἧστο ; ἦσθον, ἤσθην ; ἤμεθα, ἦσθε, ἦντο.

Κάθημαι is thus infected :

Present.

Ind. κάθημαι, κάθησαι, κάθηται (not καθ-ησται); κάθησθον; καθήμεθα, κάθησθε, κάθηνται. Subj. καθώμαι, καθῇ, καθῆται, &c. Opt. καθοίμην, καθοῖο, καθοῖτο, &c. Imperat. κάθησο (in comedy, κάθου), καθήσθω, &c. Inf. καθῆσθαι. Partic. καθήμενος.

N

Imperfect.

ἐκαθήμην, ἐκάθησο, ἐκάθητο, &c., also καθήμην, καθῆσο, καθῆστο

and καθῆτο, &c.

NOTE. DIALECTS. and εἵατο (for ἧντο). ἐκατέατο.

Homer has ἕαται and εἵαται (for ἧνται), ατο
Hdt. has κάτησαι, κατῆστο, κατέαται, κατέατο, and

VI. Κείμαι (stem κει-, κε-), lie.

Present (with form of Perfect).

Indic. κείμαι, κεῖσαι, κεῖται ;

κεῖσθον ; κείμεθα, κεῖσθε, κεῖνται. Subj. and Opt. These forms occur : κέηται, δια-κέησθε, κέοιτο, προσ-κέοιντο. κείσθω, &c. Infin. κεῖσθαι. Partic. κείμενος.

Imper. κεῖσο,

Imperf. ἐκείμην, ἔκεισο, ἔκειτο ; ἔκεισθον, ἐκείσθην; ἐκείμεθα, ἔκεισθε, ἔκειντο.

Future. κείσομαι, regular.

NOTE. Homer has κέαται, κείαται, and κέονται, for κεῖνται ; κέσκετο for ἔκειτο ; κέατο and κείατο for ἔκειντο, ; subj. κῆται. Hdt. has κέεται, κέεσθαι, and ἐκέετο, for κεῖται, &c. ; and always κέαται and ἐκέατο for κεῖνται and ἔκειντο.

VII. Οίδα (stem ἰδ-), know.

(Οἶδα is a second perfect of the stem iò- : see εἶδον in Catalogue and § 125, 4.)

NOTE. The Ionic occasionally has the regular forms οἶδας, οἴδαμεν, οἴδασι; and very often ἴδμεν for ἴσμεν. Ionic fut. εἰδήσω (rare in Attic).

Ionic ᾔδεα, ᾔδες, ηδέατε, Hom. ἠείδης, ἠείδη, ἴσαν, in pluperfect The Attic poets have ᾔδεμεν and ᾔδετε (like ᾔδεσαν).

Hom. εἴδομεν, &c. for εἰδῶμεν in subj.; ἴδμεναι and ἴδμεν in infin. ; idvîa for eldvîa in the participle.

Aeolic ἴττω for ἴστω in imperative.

Doric ἴσαντι for ἴσασι : see ἴσαμι..