nunc et latentis proditor intimo gratus puellae risus ab angulo pignusque dereptum lacertis aut digito male pertinaci. CARMEN X. Mercuri, facunde nepos Atlantis, qui feros cultus hominum recentum voce formasti catus et decorae more palaestrae, te canam, magni Iovis et deorum te, boves olim nisi reddidisses quin et Atridas duce te superbos Thessalosque ignes et iniqua Troiae castra fefellit. tu pias laetis animas reponis sedibus virgaque levem coërces aurea turbam, superis deorum gratus et imis. 5 10 15 20 CARMEN XI. Tu ne quaesieris, scire nefas, quem mihi, quem tibi finem di dederint, Leuconoë, nec Babylonios tentaris numeros. ut melius, quidquid erit, pati! seu plures hiemes seu tribuit Iuppiter ultimam, quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare Tyrrhenum, sapias, vina liques, et spatio brevi spem longam reseces. dum loquimur, fugerit invida aetas: carpe diem quam minimum credula postero. CARMEN XII. Quem virum aut heroa lyra vel acri tibia sumis celebrare, Clio? quem deum? cuius recinet iocosa aut in umbrosis Heliconis oris aut super Pindo gelidove in Haemo? Orphea silvae, arte materna rapidos morantem ducere quercus. quid prius dicam solitis parentis laudibus, qui res hominum ac deorum, 5 10 15 unde nil maius generatur ipso, nec viget quidquam simile aut secundum: proeliis audax neque te silebo dicam et Alcidem puerosque Ledae, hunc equis, illum superare pugnis nobilem; quorum simul alba nautis stella refulsit, defluit saxis agitatus umor, Romulum post hos prius, an quietum Regulum et Scauros animaeque magnae Fabriciumque. hunc et incomptis Curium capillis utilem bello tulit et Camillum saeva paupertas et avitus apto cum lare fundus. 20 25 30 35 40 crescit occulto velut arbor aevo fama Marcelli; micat inter omnes Iulium sidus velut inter ignes luna minores. gentis humanae pater atque custos orte Saturno, tibi cura magni Caesaris fatis data: tu secundo Caesare regnes. ille, seu Parthos Latio imminentes egerit iusto domitos triumpho, ' sive subiectos Orientis orae Seras et Indos, te minor latum reget aequus orbem; 45 50 55 CARMEN XIII. Cum tu, Lydia, Telephi cervicem roseam, cerea Telephi laudas brachia, vae meum fervens difficili bile tumet iecur. tum nec mens mihi nec color certa sede manent, umor et in genas furtim labitur, arguens quam lentis penitus macerer ignibus. uror, seu tibi candidos turparunt umeros immodicae mero 5 10 rixae, sive puer furens impressit memorem dente labris notam. non, si me satis audias, speres perpetuum, dulcia barbare laedentem oscula, quae Venus quinta parte sui nectaris imbuit. felices ter et amplius, quos irrupta tenet copula nec malis divolsus querimoniis suprema citius solvet amor die. CARMEN XIV. O navis, referent in mare te novi fluctus ! o quid agis? fortiter occupa portum ! nonne vides, ut nudum remigio latus et malus celeri saucius Africo antennaeque gemant, ac sine funibus vix durare carinae possint imperiosius aequor? non tibi sunt integra lintea, non di, quos iterum pressa voces malo, quamvis Pontica pinus, silvae filia nobilis, iactes et genus et nomen inutile; nil pictis timidus navita puppibus fidit. tu, nisi ventis debes ludibrium, cave. |