fugeret, Arabico finu egreffus, per hoc pelagus (ut Nepos affirmat) Gades ufque pervectus eft; ideo ejus oræ notæ funt aliquâ. Sunt autem trans ea, quæ modò deferta diximus, muti populi, 30 & quibus pro eloquio nutus eft; alii fine fono linguæ ; alii fine linguis; alii labris etiam cohærentibus, nifi quòd fub naribus etiam fiftula eft, per quam bibere avenis, & cùm inceffit libido vefcendi, grana fingula frugum paffim nafcentium absorbere dicuntur. Sunt quibus ante adventum Eudoxi adeò ignotus ignis 35 fuit, adeòque vifus mirum in modum placuit, ut amplecti etiam flammas, & ardentia finu abdere, donec noceret, maximè libuerit. Super eos grandis litoris flexus grandem Infulam includit, in qua tantùm fœminas effe narrant, toto corpore hirfutas, & fine coitu marium fua fponte fœcundas; adeò afperis efferifque moribus, 40 ut quædam contineri ne reluctentur vix vinculis poffint. Hoc Hanno retulit, & quia detracta occifis coria pertulerat, fides habita eft. Ultra hunc finum mons altus (ut Græci vocant) Ev

nua perpetuis ignibus flagrat. Ultra montem viret Collis longo tractu longis litoribus obductus, unde vifuntur patentes magis 45 Campi, quàm ut profpici poffint, Panum Satyrorumque. Hinc opinio caufæ fidem cepit, quòd cùm in his nihil culti fit, nullæ habitantium fedes, nulla vestigia, folitudo in diem vasta, & filentium vaftius, nocte crebri ignes micant, & veluti caftra latè ja centia oftenduntur, crepant cymbala & tympana, audiunturque 50 tibiæ fonantes majus humanis.

5

CA P. XVI.

ÆTHIOPES AFRICA SPECTANTES MERIDIEM.

TUN

UNC rurfus Ethiopes, nec jam dites ut hi, quos diximus, nec ita corporibus fimiles, fed minores incultique funt, & nomine 'Eoregi. In horum finibus fons eft, quem Nili effe aliquâ credibile eft. Nichul ab incolis dicitur: & videri poteft non alio nomine appellari, fed à barbaro ore corruptus. Alit papyrum & minora quidem, ejufdem tamen generis animalia. Aliis amnibus in Oceanum vergentibus, folus in mediam regionem ad orientem abit: & quonam exeat, incertum eft. Inde colligitur,

Nilum

Nilum hoc fonte conceptum, actumque aliquandiu per invia, & ideo ignotum, iterum fe, ubi ad Eoa poffit, oftendere: cæterùm ro fpatio, quo abfconditur, effici, ut hic aliò cedere, ille aliunde videatur exfurgere. Catoblepas, non grandis fera, verùm grande & prægrave caput ægrè fuftinens, atque ob id in terram plurimùm ore converfa, apud hos gignitur: ob vim fingularem magis etiam referenda, quòd cùm impetu morfuque nihil unquam fæviat, ocu- 15 los ejus vidiffe mortiferum. Contra eofdem funt infulæ Gorgades, domus (ut aiunt) aliquando Gorgonum. Ipfæ terræ promontorio, cui Eoméga Kigas nomen eft, finiuntur.

IN

CA P. XVII.

ATLANTICO MARI ADSITI ÆTHIOPES.

NDE incipit frons illa, quæ in occidentem vergens mari Atlantico abluitur. Prima ejus Æthiopes tenent, media nulli. nam aut exufta funt, aut arenis obducta, aut infefta ferpentibus. Exuftis infulæ appofitæ funt, quas Hefperidas tenuiffe memoratur. In arenis mons eft Atlas, densè confurgens, verùm incifis 5 undique rupibus præceps, invius, &, quò magis furgit, exilior; qui quod altius quàm confpici poteft, ufque in nubila erigitur, cœlum & fidera non tangere modò vertice, fed fuftinere quoque dictus eft. Contrà Fortunatæ infulæ abundant fua fponte genitis, & fubinde aliis fuper aliis innafcentibus nihil folicitos alunt, bea- 10 tiùs quàm aliæ urbes excultæ: una fingulari duorum fontium ingenio maximè infignis. alterum qui guftavere rifu folvuntur in mortem: ita affectis remedium eft ex altero bibere.

A

CA P. XVIII.

PHAR US I I.

B eo tractu, quem feræ infeftant, proximi funt Himantopo des inflexi lentis cruribus, quos ferpere potiùs quàm ingredi referunt: deinde Pharufii, aliquando tendente ad Hefperidas

S

Hercule

5

Hercule dites; nunc inculti, & nifi quòd pecore aluntur, admo

5 dum inopes.

H'

CA P. XIX.

NIGRITE.

INC jam lætiores agri amonique faltus citro, terebintho, & ebore abundant. Nigritarum Gætulorumque paffim vagantium, ne litora quidem infœcunda funt, purpura & murice efficaciffimis ad tingendum; & ubique quæ tinxere clariffima.

R

CA P. XX.

MAURITANIE ORA EXTERIOR.

ELIQUA eft ora Mauritania exterior, & in finem fui faftigantis fe Africæ noviffimus angulus; iifdem opibus, fed minùs dives. Cæterùm folo etiam ditior & adeò fertilis eft, ut frugum genera non cùm ferantur modò benigniffimè procreet; fed quædam profundat etiam non fata. Hic Antæus regnaffe dicitur & (fignum quod fabulæ clarum prorfus) oftenditur collis modicus refupini hominis imagine jacentis, illius, ut incolæ ferunt, tumulus: unde ubi aliqua pars eruta eft, folent imbres, fpargi, & donec effoffa repleantur eveniunt. Hominum pars Gil10 vas frequentant, minùs, quàm quos modò diximus, vagi: pars in urbibus agunt; quarum, ut inter parvas, opulentiffimæ habentur, procul à mari Gilda, Volubilis, Prifciana: propiùs autem Sala & Lixo flumini Lynxo proxima. Ultrà eft colonia & fluvius Zilia, & unde initium fecimus, Ampelufia in noftrum jam Fre15 tum vergens promontorium, opreris hujus atque Atlantici litoris terminus.

IN

IN DE X

I N

POMPONIUM MELAM.

Prior numerus Librum, fequens Caput, tertius Verfum indicat.

A.

Acritas II. 4. 64. & 70. & 71.9. Ægion II. 4. 83.