Sidebilder
PDF
ePub
[merged small][ocr errors][merged small]

Linquis, et æternam fati te condis in umbram! 5
Vidi egomet duro graviter concussa dolore
Pectora, in alterius non unquam lenta dolorem ;
Et languere oculos vidi, et pallescere amantem
Vultum, quo nunquam Pietas nisi rara, Fidesque,
Altus amor Veri, et purum spirabat Honestum. 10
Visa tamen tardi demùm inclementia morbi
Cessare est, reducemque iterum roseo ore Salutem
Speravi, atque unà tecum, dilecte Favoni!
Credulus heu longos, ut quondàm, fallere Soles :
Heu spes nequicquam dulces, atque irrita vota! 15
Heu mæstos Soles, sine te quos ducere flendo
Per desideria, et questus jam cogor inanes!

At Tu, sancta anima, et nostri non indiga luctûs,
Stellanti templo, sincerique ætheris igne,
Unde orta es, fruere; atque ô si secura, nec ultra
Mortalis, notos olìm miserata labores

Respectes, tenuesque vacet cognoscere curas;
Humanam si fortè altâ de sede procellam

V. 9.

66

Incorrupta fides, nudaque veritas,"

Hor. Od. i. xxiv. 7.

V. 11. " Rapit inclementia mortis," Virg. Georg. iii. 68.

Luke.

V. 14. "Tecum etenim longos memini consumere soles,"
Pers. Sat. v. 41. Virg. Eclog. ix. 51.
V. 17. "Questus ad nubila rumpit inanes," Claud. xxxv.
"Questu volvebat inani," Ciris. v. 401.

249.

V. 18. "Sancta ad vos anima," Virg. Æn. xii. 648.

[ocr errors]

Opisque haud indiga nostræ," Georg. ii. 428.
V. 21. Oh! sola infandos Troja miserata labores!"
Æn. i. 597. 66
Tenuisque piget cognoscere curas," Georg.

i. 177.

V. 21, ""

Si quid pietas antiqua labores
Respicit humanos."

Æn. v. 688.

Contemplere, metus, stimulosque cupidinis acres, Gaudiaque et gemitus, parvoque in corde tumultum Irarum ingentem, et sævos sub pectore fluctus ; Respice et has lacrymas, memori quas ictus amore Fundo; quod possum, juxtà lugere sepulchrum Dum juvat, et mutæ vana hæc jactare favillæ. 29

[blocks in formation]

[See Mason's Memoirs, vol. iii. p. 45.]

Αζόμενος πολύθηρον ἐκηβόλου ἄλσος ἀνάσσας,
Τᾶς δεινᾶς τεμένη λεῖπε κυναγὲ θεᾶς,
Μοῦνοι ἄρ ̓ ἔνθα κύνων ζαθέων κλαγγεῦσιν ὑλάγμοι,
Ανταχεῖς Νυμφᾶν ἀγροτερᾶν κελάδῳ.

V. 24. "Et stimulos acres sub pectore vertit,"

En. ix. 718.

V. 29. “ Taliaque illacrymans muta jace verba faville,”

Propert. Eleg. ii. i. 77.

EXTRACTS.

PETRARCA PART I. SONETTO 170.

"Lasso ch' i' ardo, ed altri non mel crede;" &c.

IMITATED.

4

UROR, io; veros at nemo credidet ignes :
Quin credunt omnes; dura sed illa negat,
Illa negat, soli volumus cui posse probare;
Quin videt, et visos improba dissimulat.
Ah, durissima mî, sed et, ah, pulcherrima rerum!
Nonne animam in miserâ, Cynthia, fronte vides?
Omnibus illa pia est; et, si non fata vetâssent,

Tam longas mentem flecteret ad lacrymas.

Sed tamen has lacrymas, hunc tu, quem spreveris, ignem,

Carminaque auctori non bene culta suo,

Turba futurorum non ignorabit amantûm :

10

Nos duo, cumque erimus parvus uterque cinis, Jamque faces, eheu! oculorum, et frigida lingua, Hæ sine luce jacent, immemor illa loqui; Infelix musa æternos spirabit amores, Ardebitque urnâ multa favilla meâ.

15

Great judgment is evinced in the imitation of this sonnet in elegiac Propertian verse, and the substitution of the name of Cynthia, for the Laura of Petrarch, gives it an air of originality in the Latin language, and marks that propriety which distinguishes every composition of Mr. Gray.

Mason.

MR. GRAY paid very particular attention to the Anthologia Græca, and he enriched an interleaved edition of it (by Henry Stephens in 1566) with copious notes, with parallel passages from various authors, and with some conjectural emendations of the text. He translated, or imitated, a few of the epigrams, and as the editor thinks that the reader may not be displeased with the terse, elegant, and animated manner in which Mr. Gray transfused their spirit into the Latin language, he is presented with a specimen.

FROM THE ANTHOLOGIA GRÆCA.

EDIT. HEN. STEPH. 1566.

IN BACCHE FURENTIS STATUAM.1

CREDITE, non viva est Mænas; non spirat imago: Artificis rabiem miscuit ære manus.

IN ALEXANDRUM, ÆRE EFFICTUM.2

QUANTUM audet, Lysippe, manus tua! surgit in ære Spiritus, atque oculis bellicus ignis adest: Spectate hos vultus, miserisque ignoscite Persis: Quid mirum, imbelles si leo sparsit oves?

IN MEDEÆ IMAGINEM, NOBILE TIMOMACHI OPUS.3

EN ubi Medeæ varius dolor æstuat ore,

Jamque animum nati, jamque maritus, habent!

1 Anthol. p. 296.

2 Ib. p. 314.

3 Ib. p. 317.

Succenset, miseret, medio exardescit amore,

Dum furor inque oculo gutta minante tremit.
Cernis adhuc dubiam; quid enim? licet impia matris
Colchidos, at non sit dextera Timomachi.

20

IN NIOBES STATUAM.4

FECERAT e vivâ lapidem me Jupiter; at me
Praxiteles vivam reddidit e lapide.

A NYMPH OFFERING A STATUE OF HERSELF

TO VENUS.

Te tibi, sancta, fero nudam; formosius ipsa
Cum tibi, quod ferrem, te, Dea, nil habui.

[merged small][ocr errors]

IN AMOREM DORMIENTEM.5

DOCTE puer vigiles mortalibus addere curas,
Anne potest in te somnus habere locum?
Laxi juxta arcus, et fax suspensa quiescit,
Dormit et in pharetrâ clausa sagitta suâ ;
Longè mater abest; longè Cythereïa turba :
Verùm ausint alii te prope ferre pedem,

Non ego; nam metui valdè, mihi, perfide, quiddam
Forsan et in somnis ne meditere mali.

+ Anthol. p. 315.

Ib. p. 332. Catullianam illam spirat mollitiem. Gray.

1

« ForrigeFortsett »