I. SHORT PASSAGES RELATING TO THE

VOYAGE OF PYTHEAS.

a. COSMAS INDICOPLEUSTES. (Montfaucon. Coll. Pat. ii. 149.) Πυθέας ὁ Μασσαλιώτης ἐν τοῖς περὶ Ὠκεανοῦ οὕτως φησὶν· ὡς ὅτι παραγενομένῳ αὐτῷ ἐν τοῖς βορειοτάτοις τόποις ἐδείκνυον οἱ αὐτόθι βάρβαροι τὴν ἡλίου κοίτην, ὡς ἐκεῖ τῶν νυκτῶν ἀεὶ γινομένων παρ ̓ αὐτοῖς.

b. PLUTARCH. De placitis Philosophorum.

Πυθέας ὁ Μασσαλιώτης, τη πληρώσει τῆς σελήνης τὰς πλημμύρας γίνεσθαι, τῇ δὲ μειώσει τὰς ἀμπώτιδας.

c. CLEOMEDES. Cycl. Theor., Lib. i. c. 7.

Περὶ τὴν Θούλην καλουμένην νῆσον, ἐν ᾗ γεγονέναι φασὶ Πυθέα τὸν Μασσαλιώτην φιλόσοφον, ὅλον τὸν θερινὸν ὑπὲρ γῆς εἶναι λόγος, αὐτὸν καὶ ἀρκτικὸν εἶναι. Παρὰ τούτοις, ὁπόταν ἐν καρκίνῳ ὁ ἥλιος ᾖ, μηνιαία γίνεται ἡ ἡμέρα, εἴ γε καὶ τὰ μέρη πάντα του καρκίνου ἀειφανῆ ἐστὶ παρ' αὐτοῖς· εἰ δὲ μὴ, ἐφ ̓ ὅσον ἐν τοῖς ἀειφανέσιν αὐτοῦ ὁ ἥλιος ἐστί.

d. HIPPARCHUS. Arat. Phænom., Lib. i. c. 5.

Επὶ τοῦ πόλου οὐδὲ εἷς ἀστὴρ κεῖται, ἀλλὰ κενὸς ἐστὶ τόπος παρακεῖνται τρεῖς ἀστέρες, μεθ' ὧν τὸ σημεῖον τὸ κατὰ τὸν πόλον τετράγωνον ἔγγιστα σχῆμα περιέχει καθάπερ καὶ Πυθέας φησὶν ὁ Μασσαλιώτης.

e. Scholiast. APOLL. RHOD. iv. 761.

Ἐν τῇ Λιπάρᾳ καὶ Στρογγύλη (τῶν Αἰόλου δὲ νήσων αὗται) δοκεῖ ὁ Ηφαιστος διατρίβειν. δι ̓ ὅ καὶ πυρὸς βρόμου ἀκούεσθαι καὶ ἦχον σφοδρὸν. τὸ δὲ παλαιὸν ἐλέγετο, τὸν βουλόμενον ἀργὸν σίδηρον ἀποφέρειν, καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐλθόντα λαμβάνειν ἢ ξίφος, ἢ εἴτε ἄλλο

ἤθελε κατασκευάσαι, καταβαλόντα μισθόν. ταῦτά φησι Πυθέας ἐν γῆς περιόδῳ, λέγων καὶ τὴν θάλασσαν ἐκεῖ ζεῖν.1

f. GEMINUS. Elem. Astron. v. 22.

Φησὶ γοῦν ἐν τοῖς περὶ τοῦ Ωκεανού πεπραγματευμένοις αὕτῳ ὅτι ἐδείκνυον ἡμῖν οἱ βάρβαροι ὅπου ὁ ἥλιος κοιμᾶται. Συνέβαινε γὰρ περὶ τούτους τοὺς τόπους τὴν μὲν νύκτα παντελῶς μικρὰν γένεσθαι ὡρῶν οἷς μὲν β' οἷς δὲ γ' ὥστε μετὰ τὴν δύσιν μικροῦ διαλείμ ματος γενομένου ἐπανατέλλειν εὐθέως τὸν ἥλιον.

g. PTOLEMY. Almagest. 2.

Ὁ παράλληλος ἀπέχει τοῦ ἰσημερίνου μοιρῶν ξγ' καὶ γράφεται διὰ Θούλης τῆς νήσου· πρῶτος δ' ἔστιν οὗτος τῶν περισκίων . . .. καί ἐστιν ἐνταῦθα ὁ μὲν θερινὸς τροπικὸς ἀεὶ φανερός.

h. STEPHAN. BYZANTIN. De Urbibus.

Ωστίωνες· ἔθνος παρὰ τῷ δυτικῷ Ωκεάνῳ οὓς Κοσσίνους Αρτεμίδωρός φησι· Πυθέας Ωστιαίους.

2. Νῦν γὰρ δὴ λυγρῇ τε καὶ ἀλγείνῃ κακότητι
Ἕξομαι, ἢν νήσοισιν Ιέρνισιν ἆσσον ἵκωμαι.
Εἰ γὰρ μὴ μὲ ἱερῇσιν ἐπιγναμψάντες ἄκρησιν
Κόλπον ἔσω γαίης τε καὶ ἀτρυγετοῖο θαλάσσης
Ιξεσθ', ἂμ πέλαγός κεν Ατλαντικὸν ἐκτὸς ἵκωμαι.
Orpheus. Argon. 1170

2. Οἷαν φέρει που καὶ Στράβων τὸν Πυθέαν,
Θούλην διαγράφοντα, τὴν νῆσον λέγειν,
Γῆν ἀέρα θάλασσαν οὐ πεφυκέναι,
Ἐοικέναι δὲ πλεύμονι θαλασσίῳ,

Ὁποῖα δεσμῷ τῶν ὅλων ὑπηργμένῳ,

Μήτ' οὖν πορευτῷ, μήτε πλωτῷ τὴν φύσιν.

Tzetzes.

1 These five extracts are given in the order in which they occur in "Pythea Massiliensis Fragmenta,” by A. Arvedson : Upsala, 1824. The second is from one of the minor essays falsely attributed to Plutarch.

NOTE.1

Omnium primus veterum scriptorum PYTHEAS Thulen nominat, quem etiam solum, quicumque dein hujus mentionem fecerint, auctorem secuti fuisse, videntur. ANTONIUM DIOGENEM, qui haud ita multo post ALEXANDRUM MAGNUM vixit, quique incredibilia de Thule composuit, quorum ideam Bibliotheca sua servavit PHOTIUS (Rothom. 1653, p. 355 sq.), ex PYTHEÆ narrationibus suarum quoque hausisse fabularum materiem, omni procul dubio est. Quam terram per Thulen innuerit PYTHEAS, diu multumque inter eruditos disceptatum. Omnia, quæ de Thule sive PYTHEAS sive alii tradiderunt, pro figmentis habuit STRABO. Thulen sub Arctico circulo nostro sitam fuisse PLINIUS autumavit. Sic propemodum MELA et SOLINUS. TACITUS autem, Thylen, quam adhuc nix et hiems abdiderat, a classe Romana, Britanniam circumvecta, conspectam tradens, et CLAUDIANUS, Pictorum in Britannico bello casorum sanguine eam incaluisse canens, vix aliam quam Schettlandicarum insularum quandam notasse existimandi sunt. Thulen eadem etiam latitudine sitam accepit PTOLEMÆUS et STEPHANUS BYZANT. PROCOPIUS vero Scandinaviam sine dubio respexit. HENRICUS Huntingdoniensis, qui sæculo duodecimo vixit, Thulen extremam esse Orcadarum insularum asseruit. Ex quo vero Islandia sæculo nono a Normannis fuit detecta, eadem, cum remotissimam versus septemtrionem illam statuerent, jam Thules nomine a plerisque prædicari cœpit, reliquis forsan præeunte ADAMO Bremensi, quem dein secuti fuerunt Saxo Grammat., PONTANUS, HENDREICH, BOUGAINVILLE, MANNERT, ZEUNE etc. Alii recentioruin, ut D'ANVILLE et FORSTER Schettlandicarum insularum aliquam pro Thule habuerunt, alii vero, ut DALIN, LAGERBRING, MURRAY, SCHÖNING, ADELUNG Scandinaviæ borealis partem. Unus omnium, quantum scimus, MALTE BRUN, Jutiam Thules nomine a PYTHEA fuisse indicatam opinatus est. Loca ipsa adeas ap. STRAB. p. 109, 163; PLIN. Hist. Nat., L. 4, c. 10; MELAM, L. 3, c. 6; SOLIN. Polyhist. c. 22; TAC. Agric., c. 10; CLAUDIAN., de quart. Cons. HONORII, v. 32; PTOLEM. tab. ad Geogr.; STEPH. BYS. voc. Ooúλn; PROCOP. Hist. Goth.,

1 Mr. Arvedson's tract is so rare, and so valuable for its compressed learning, that it will be as well for the reader's profit to quote his encyclopædic note on Thule in its entirety.