Sidebilder
PDF
ePub

AD

ODE III.

MAECENATEM.

Parentis

arentis olim si quis impia manu

Senile guttur fregerit,

Edit cicutis allium nocentius.

O dura messorum ilia!

Quid hoc veneni saevit in praecordiis?
Num viperinus his cruor

Incoctus herbis me fefellit? an malas

Canidia tractavit dapes?

Vt, Argonautas praeter omnes, candidum Medea mirata est ducem,

Ignota tauris illigaturum iuga,

Perunxit hoc Iasonem:

Hoc delibutis ulta donis pellicem,
Serpente fugit alite.

Nec tantus unquam siderum insedit vapor
Siticulosae Apuliae;

Nec munus humeris efficacis Herculis

Inarsit aestuosius.

At, si quid unquam tale concupiveris,
Iocose Maecenas, precor,

Manum puella suavio opponat tuo,

Extrema et in sponda cubet.

ODE IV.

IN SEX. MAENAM POMPEII

LIBERTVM.

Lupis, et agnis quanta sortito obtigit,

Tecum mihi discordia est,

Ibericis peruste funibus latus,

Et crura dura compede. Licet superbus ambules pecunia, Fortuna non mutat genus. Videsne, sacram metiente te viam

Cum bis ter ulnarum toga,
Vt ora vertat huc et huc euntium
Liberrima indignatio?

Sectus flagellis hic triumviralibus,
Praeconis ad fastidium,

Arat Falerni mille fundi iugera,

Et Appiam mannis terit; Sedilibusque magnus in primis eques,

Othone contemto, sedet.

Quid attinet tot ora navium gravi
Rostrata duci pondere

Contra latrones, atque servilem manum,
Hoc, hoc tribuno militum?

ODE V.

IN CANIDIAM.

At, o Deorum quidquid in caelo regit

Terras, et humanum genus,
Quid iste fert tumultus? et quid omnium.
Vultus in unum me truces?

Per liberos te, si vocata partubus
Lucina veris affuit,

Per hoc inane purpurae decus precor,
Per improbaturum haec Iovem,
Quid ut noverca me intueris, aut uti
Petita ferro bellua?

Vt haec trementi questus ore, constitit
Insignibus raptis puer,

Impube corpus, quale posset impia
Mollire Thracum pectora:
Canidia brevibus implicata viperis

Crines, et incomtum caput,

Iubet sepulcris caprificos erutas,
Iubet cupressus funebres,

Et uncta turpis ova ranae sanguine,
Plumamque nocturnae strigis,
Herbasque, quas Iolcos, atque Iberia

Mittit, venenorum ferax,

Et ossa ab ore rapta ieiunae canis,
Flammis aduri Colchicis.

At expedita Sagana, per totam domum
Spargens Avernales aquas,

Horret capillis, ut marinus, asperis,

Echinus, aut currens aper,

A bacta nulla Veia conscientia,

Ligonibus duris humum,

Exhauriebat, ingemens laboribus,
Quo posset infossus puer

Longo die bis terque mutatae dapis
Inemori spectaculo;

Quum promineret ore, quantum exstant aqua
Suspensa mento corpora:

Exsucta uti medulla, et aridum iecur,
Amoris esset poculum,
Interminato quum semel fixae cibo

Intabuissent pupulae.

Non defuisse masculae libidinis

Ariminensem Foliam,

Et otiosa credidit Neapolis,

Et omne vicinum oppidum,

Quae sidera, excantata voce Thessala,
Lunamque caelo deripit.

Hic irresectum saeva dente livido

Canidia rodens pollicem

Quid dixit?,aut quid tacuit? O rebus meis Non infideles arbitrae,

Nox, et Diana, quae silentium regis,

Arcana quum fiunt sacra,

Nunc, nunc adeste; nunc in hostiles domos

Iram, atque numen vertite. Formidolosis dum latent silvis ferae,

Dulci sopore languidae,

Senem (quod omnes rideant) adulterum
Latrent Suburanae canes,

Nardo perunctum, quale non perfectius
Meae laborarint manus.

Quid accidit? cur dira barbarae minus
Venena Medeae valent,

Quibus superbam fugit ulta pellicem,
Magni Creontis filiam,

Quum palla, tabo munus imbutum, novam
Incendio nuptam abstulit?

Atqui nec herba, nec latens in asperis
Radix fefellit me locis.

Indormit unctis omnium cubilibus

Oblivione pellicum.

Ah, ah! solutus ambulat veneficae
Scientioris carmine.

Non usitatis, Vare, potionibus

(0 multa fleturum caput!)

Ad me recurres; nec vocata mens tua

Marsis redibit vocibus.

Maius parabo, maius infundam tibi

Fastidienti poculum.

Priusque caelum sidet inferius mari,

Tellure porrecta super,

[merged small][ocr errors]
« ForrigeFortsett »