AD ODE III. MAECENATEM. Parentis arentis olim si quis impia manu Senile guttur fregerit, Edit cicutis allium nocentius. O dura messorum ilia! Quid hoc veneni saevit in praecordiis? Incoctus herbis me fefellit? an malas Canidia tractavit dapes? Vt, Argonautas praeter omnes, candidum Medea mirata est ducem, Ignota tauris illigaturum iuga, Perunxit hoc Iasonem: Hoc delibutis ulta donis pellicem, Nec tantus unquam siderum insedit vapor Nec munus humeris efficacis Herculis Inarsit aestuosius. At, si quid unquam tale concupiveris, Manum puella suavio opponat tuo, Extrema et in sponda cubet. ODE IV. IN SEX. MAENAM POMPEII LIBERTVM. Lupis, et agnis quanta sortito obtigit, Tecum mihi discordia est, Ibericis peruste funibus latus, Et crura dura compede. Licet superbus ambules pecunia, Fortuna non mutat genus. Videsne, sacram metiente te viam Cum bis ter ulnarum toga, Sectus flagellis hic triumviralibus, Arat Falerni mille fundi iugera, Et Appiam mannis terit; Sedilibusque magnus in primis eques, Othone contemto, sedet. Quid attinet tot ora navium gravi Contra latrones, atque servilem manum, ODE V. IN CANIDIAM. At, o Deorum quidquid in caelo regit Terras, et humanum genus, Per liberos te, si vocata partubus Per hoc inane purpurae decus precor, Vt haec trementi questus ore, constitit Impube corpus, quale posset impia Crines, et incomtum caput, Iubet sepulcris caprificos erutas, Et uncta turpis ova ranae sanguine, Mittit, venenorum ferax, Et ossa ab ore rapta ieiunae canis, At expedita Sagana, per totam domum Horret capillis, ut marinus, asperis, Echinus, aut currens aper, A bacta nulla Veia conscientia, Ligonibus duris humum, Exhauriebat, ingemens laboribus, Longo die bis terque mutatae dapis Quum promineret ore, quantum exstant aqua Exsucta uti medulla, et aridum iecur, Intabuissent pupulae. Non defuisse masculae libidinis Ariminensem Foliam, Et otiosa credidit Neapolis, Et omne vicinum oppidum, Quae sidera, excantata voce Thessala, Hic irresectum saeva dente livido Canidia rodens pollicem Quid dixit?,aut quid tacuit? O rebus meis Non infideles arbitrae, Nox, et Diana, quae silentium regis, Arcana quum fiunt sacra, Nunc, nunc adeste; nunc in hostiles domos Iram, atque numen vertite. Formidolosis dum latent silvis ferae, Dulci sopore languidae, Senem (quod omnes rideant) adulterum Nardo perunctum, quale non perfectius Quid accidit? cur dira barbarae minus Quibus superbam fugit ulta pellicem, Quum palla, tabo munus imbutum, novam Atqui nec herba, nec latens in asperis Indormit unctis omnium cubilibus Oblivione pellicum. Ah, ah! solutus ambulat veneficae Non usitatis, Vare, potionibus (0 multa fleturum caput!) Ad me recurres; nec vocata mens tua Marsis redibit vocibus. Maius parabo, maius infundam tibi Fastidienti poculum. Priusque caelum sidet inferius mari, Tellure porrecta super, |